Kościół św. Mateusza Apostoła w Górznie

Kościół św. Mateusza Apostoła w Górznie
	nr rej. IV-73/54/54 z 19.05.1954 i 571/A z 22.01.1991
	Kościół parafialny
	; Widok ogólny od północy
Państwo	Polska
Miejscowość	Górzno
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Mateusz Apostoł
Historia
Data zakończenia budowy	1755
Aktualne przeznaczenie	Kościół parafialny
Data odbudowy	lata 20. XX w.
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
	Położenie na mapie gminy wiejskiej Ostrów Wielkopolski Kościół św. Mateusza Apostoła w Górznie
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Mateusza Apostoła w Górznie
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół św. Mateusza Apostoła w Górznie
	Położenie na mapie powiatu ostrowskiego Kościół św. Mateusza Apostoła w Górznie
	51°44′44,8″N 17°50′03,8″E/51,745778 17,834389

Kościół św. Mateusza Apostoła w Górznie – rzymskokatolicki kościół parafialny położony we wsi Górzno (powiat ostrowski, województwo wielkopolskie). Do rejestru zabytków wpisany został 19 maja 1954 pod numerem IV-73/54/54 i 22 stycznia 1991 pod numerem 571/A^[1].

Historia i architektura

Kościół parafialny powstał we wsi prawdopodobnie w pierwszej połowie XVI wieku. W 1520 istniał tu kościół noszący wezwanie św. Mateusza Apostoła^[2]. Obecna świątynia jest drewniana, konstrukcja zrębowa, oszalowana, z 1755^[3], fundacji Fabiana Moszyńskiego, z kwadratową wieżą i wielobocznym prezbiterium^[4]. W roku 1757 była wewnątrz ozdobiona przez Michała Niwskiego, a w 1883 restaurowana^[5]. W pierwszej połowie XX wieku dach (namiotowy^[5]) pokryto blachą cynkową, a wnętrze zostało obite deskami sosnowymi na wzór stylu zakopiańskiego. W 1984 i 1993 był restaurowany^[5], a w 1999 międzywojenną blachę zdjęto z dachu i położono w jej miejsce gonty świerkowe^[2].

Wyposażenie

Wyposażenie jednonawowego wnętrza (barokowo-rokokowe^[2]) jest z II połowy XVIII wieku. Ołtarz główny z obrazem Matki Boskiej Pocieszenia pochodzi z około połowy XVIII wieku, a rzeźby z połowy XVII wieku^[6]. Obraz św. Walentego to dzieło XIX-wieczne, a polichromia reprezentuje styl secesyjny^[4] (motywy geometryczne^[5]).

Otoczenie

Obok świątyni stoi drewniana dzwonnica z 1999, wzniesiona na planie kwadratu z izbicą i zwieńczona namiotowym dachem. Przy kościele znajduje się klasycystyczny nagrobek rodziny Bereźnickich^[4].