Kościół św. Mikołaja w Prochach

Kościół świętego Mikołaja

nr rej. 2380/A z 25.11.1932[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Prochy
Adres	ul. Szkolna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Mikołaja w Prochach
Wezwanie	św. Mikołaja
Wspomnienie liturgiczne	6 grudnia
Historia Data zakończenia budowy 2. połowa XVIII wieku 1861 (kaplice)
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno cegła (kaplice) Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Wielichowo Kościół świętego Mikołaja
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Mikołaja
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół świętego Mikołaja
Położenie na mapie powiatu grodziskiego Kościół świętego Mikołaja
52°06′31,9″N 16°18′14,3″E/52,108861 16,303972

Kościół świętego Mikołaja w Prochach – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat wolsztyński archidiecezji poznańskiej).

Jest to świątynia wzniesiona w 2 połowie XVIII wieku. Następnie została rozbudowana w 1861 roku o murowaną kaplicę pod wezwaniem Matki Bożej, dzięki staraniom Adama Broel-Plater, i później o drugą pod wezwaniem Serca Pana Jezusa. Remontowana była w latach: 1955, 1962 (wymieniono wówczas gont), 1982 i 2007.

Budowla jest drewniana, jednonawowa, posiada konstrukcję zrębową. Świątynia jest orientowana, wzniesiona została na planie krzyża z dwoma dużymi, murowanymi kaplicami umieszczonymi po bokach nawy, tworzącymi pseudotransept. Są one zbudowane w stylu neogotyckim, zamknięte są prostokątnie, posiadają kalenice równe nawie głównej, pokryte są dachówką i ozdobione są okrągłymi oknami z witrażami. Prezbiterium kościoła nie jest wydzielone z nawy, zamknięte jest trójbocznie, na jego osi znajduje się zakrystia, także zamknięta trójbocznie. Od frontu jest umieszczona czworokątna wieża, konstrukcji słupowej, posiadająca kruchtę w przyziemiu. Jest ona zwieńczona blaszanym barokowym dachem hełmowym z latarnią z chorągiewką i krzyżem. Świątynię nakrywa dach jednokalenicowy, pokryty gontem, z kolei kaplice są nakryte dachówką. Wnętrze jest nakryte płaskim stropem, natomiast w kaplicach znajduje się strop krzyżowy. Podłoga została wykonana z desek. Chór muzyczny jest nadwieszony, posiada parapet o prostej linii, ozdobiony jest polichromią wykonaną w 1953 roku, przedstawiającą trzy modlące się Anioły, na chórze są umieszczone organy. Belka tęczowa jest ozdobiona krucyfiksem z XIX wieku. Polichromia w kaplicach przedstawia wizerunki Maryi z aniołami i Jezusem z Ewangelistami. Ołtarz główny powstał w XVIII wieku i jest ozdobiony późnogotycką płaskorzeźbą Rodzina Marii powstałą około 1500 roku. Dwa ołtarze boczne i dwa w kaplicach zostały wykonane w 2 połowie XIX wieku. Ambona reprezentuje styl późnobarokowy i jest ozdobiona w zwieńczeniu rzeźbą Boga Ojca. Chrzcielnica w stylu barokowo-klasycystycznym pochodzi z 2 połowy XVIII wieku. Kościół posiada także liczne obrazy i rzeźby powstałe od XVII wieku^[2].