Kościół św. Piotra w Krakowie
 nr rej. A-255 z 29.03.1966[1] | |||||||||||
 Kamienica Pod Elefanty przy ul. Grodzkiej 38, stojąca częściowo na miejscu kościoła | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||||
 50°03′29,7″N 19°56′17,7″E/50,058250 19,938250 | |||||||||||
Kościół św. Piotra w Krakowie – średniowieczny kościół w Krakowie, który znajdował się na rogu dzisiejszych ulic Poselskiej i Grodzkiej. Zamknięty w 1791 i przebudowany na budynek mieszkalny.
Historia
Data powstania kościoła nie jest znana. Pierwszy raz pojawia się w źródłach w 1325–1327, istniał zatem co najmniej od pierwszej ćwierci XIV w. Należał do krakowskiej kapituły katedralnej. W 1455 spłonął. Na początku XVI w. został odbudowany staraniem Macieja Miechowity. W pierwszej połowie XVII w. został zbarokizowany. Był niewielką, murowaną budowlą (nazywaną też czasem „kaplicą”), z jednym ołtarzem i wejściem od strony ul. Grodzkiej. Pod koniec XVIII w. kościół uznano za opuszczony i w 1786 nakazano jego ekssekrowanie. Zamknięto go w 1791 i przebudowano na kamienicę (ul. Grodzka 38, kamienica pod Elefanty)[2].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2018-01-05].
- ↑ Rożek 1983 ↓, s. 101.
Bibliografia
- Michał Rożek. Nie istniejące kościoły Krakowa. „Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej”. R. 33, s. 95–120, 1983.
Linki zewnętrzne
- Grzegorz Bednarczyk: Kościół św. Piotra. [w:] Nieistniejące kościoły Krakowa [on-line]. [dostęp 2018-01-05].