Kościół św. Rodziny w Bytomiu-Bobrku

Kościół Świętej Rodziny w Bytomiu-Bobrku

nr rej. A/246/09 z dnia 25.05.2009 r.[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Bytom (Bobrek)
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Rodziny w Bytomiu-Bobrku
Wezwanie	Świętej Rodziny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1900 Data zakończenia budowy 1902 Data poświęcenia 18 czerwca 1905 Fundator hrabia Schaffgotsch i inni
Dane świątyni Styl neoromanizm Architekt Ludwig Schneider Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • wezwania ołtarzy bocznych 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie Bytomia Kościół Świętej Rodziny w Bytomiu-Bobrku
Położenie na mapie Polski Kościół Świętej Rodziny w Bytomiu-Bobrku
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Świętej Rodziny w Bytomiu-Bobrku
50°20′08″N 18°52′13″E/50,335556 18,870278

Kościół świętej Rodziny w Bytomiu-Bobrku – jeden z zabytkowych kościołów w Bytomiu, w województwie śląskim. Należy do dekanatu Bytom-Miechowice. Mieści się przy ulicy Konstytucji, w dzielnicy Bobrek.

Pierwotnie Bobrek należał do parafii Świętego Krzyża w Miechowicach. Znaczny przyrost naturalny spowodował podjęcie przez ówczesnego proboszcza parafii miechowickiej ks. prałata Jana Kubotha starań o budowę kościoła w Bobrku. Budowa kościoła rozpoczęła się w dniu 28 marca 1900 roku. Projekt kościoła został opracowany przez architekta Ludwika Schneidera z Opola. Świątynia miała reprezentować styl neoromański. Fundatorami świątyni zostali: hrabia Schaffgotsch, dyrektor huty żelaza "Julia" Tramer, Fundusz Górników, hrabia Thiele-Winckler z Miechowic, parafianie Bobrka i Miechowic, Paweł Bujakowski, restaurator Sobota oraz gospodarz Antoni Mierzwa z Bobrka. Świątynia została poświęcona w dniu 31 sierpnia 1902 roku przez księdza radcę Schirmeisena, konsekrowana w dniu 18 czerwca 1905 roku przez księdza kardynała Jerzego Koppa. Parafia została erygowana w dniu 20 marca 1906 roku. Pierwszym jej duszpasterzem został ksiądz Józef Kubis.

W świątyni zachowało się pierwotne wyposażenie w stylu neoromańskim, pochodzące z początków XX wieku. Ołtarz główny pod wezwaniem Świętej Rodziny, został wykonany przez artystę J. Schneidera i jest zaliczany jest do współczesnych dzieł sztuki. Ołtarze boczne pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny wykonał F. Masorz z Rybnika. W kościele znajdują się również: ambona wykonana przez artystę J. Rifessera z Grödeln z Tyrolu, prospekt organowy zbudowany przez firmę Riegera, figury św. Anny i św. Antoniego oraz witraż o tematyce figuralnej wykonany przez firmę Mayer z Monachium. Pozostałe witraże są powojenne i pochodzą z lat sześćdziesiątych XX wieku. Ołtarze znajdujące się w nawach bocznych: pod wezwaniem Matki Bożej Fatimskiej oraz pod wezwaniem Krzyża Świętego, jak i pozostałe figury są również powojenne^[2].