Kościół św. Szczepana i św. Anny w Raszynie
 nr rej. 1096/712/62 z dnia 03.05.1962 r.[1] | |||||||||
| kościół parafialny | |||||||||
 Kościół św. Szczepana i św. Anny | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Raszyn _location_map.png) | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu pruszkowskiego  | |||||||||
 52°09′01,8″N 20°54′57,0″E/52,150500 20,915833 | |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Kościół św. Szczepana i św. Anny – rzymskokatolicki barokowo-klasycystyczny kościół parafialny w Raszynie w gminie Raszyn.
Jest cennym zabytkiem XVII-wiecznej architektury. Ufundowany przez Zygmunta Opackiego, właściciela Raszyna i Falent. Powstał w 1654 roku, następnie w roku 1655 został konsekrowany. Świątynia przetrwała zawieruchy dziejowe, m.in. potop szwedzki.
Józef Łukaszewicz[3] taką zamieszcza wzmiankę o kościele (pisownia oryginalna):
W roku 1603 wizytował ten kościół Wawrzyniec Goślicki, ówczesny biskup poznański. Raszyn należał wówczas do Jana Tarnowskiego herbu Rolicz, który arcybiskupem gnieźnieńskim umarł. Kościół był drewniany, pod tytułem ś. Stefana i ś. Anny poświęcony, w dość dobrym stanie, zawierał w sobie cztery ołtarze, ale zamiast podłogi lub astrychu, miał podobnie jak większa część kościołów parochialnych w archidyakonacie warszawskim w owym czasie, ziemie równo ubitą, zapewne glinę. Uposażeniem kościoła, prócz folwarku w Raszynie, były dziesięciny ze wsi Raszyna, Falent małych, Gromnicy (?) Skoroszy, Michałowic, Pruchoł, Jeziorek i Rybie. Kościół był świeżo, bo w r. 1598 ze swoich sreber przez złodziei okradzionym.
Po Tarnowskich dostał się Raszyn do rąk Opackich, herbu Prus, z których Zygmunt Opacki podkomorzy warszawski, zmarły wojewodą dorpackim, w miejsce drewnianego, wzniósł w Raszynie kościół murowany i zapisał mu na utrzymanie przy nim dwóch mansyonarzy 7000 ówczesnych złotych w roku 1635. Syn jego Wojciech, podkomorzy warszawski, starosta latowicki, kościół przez ojca wystawiony upiększył, a w roku 1680 zszedłszy z tego świata pochowanym został w grobie familijnym w kościele raszyńskim, w którym mu pomnik murowany wystawiono.
W XVII wieku budowla wzbogaciła się o cenną ozdobę wnętrza – marmurowe epitafium z portretem zmarłego w 1680 r. Olbrachta Opackiego, syna Zygmunta. W latach 1790 i 1979 kościół został przebudowany. Fasada raszyńskiego kościoła jest uboga w dekoracje, lecz typowa dla XVII wieku. Charakterystyczna jest linia dzieląca ją na dwie symetryczne części, przebiegająca przez portal i okno doświetlające chór. Wnętrze świątyni jest bogato złocone i zdobione licznymi obrazami, figurami i rzeźbami świętych. W sąsiedztwie znajduje się też zabytkowa plebania z końca XVIII wieku.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2010-04-18].
- ↑ Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], www.organy.pro [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Józef Łukaszewicz, Krótki opis historyczny kościołów parochialnych w dawnej diecezyi poznańskiej t. III, Nakładem Księgarni J. K. Żupańskiego, Poznań 1863, ss 341 i 342
Linki zewnętrzne
- Archiwalne widoki kościoła w bibliotece Polona