Kościół św. Teresy Benedykty od Krzyża w Pogórzu
| kościół filialny | |||||||||||
 Kościół św. Teresy Benedykty od Krzyża (2011) | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Adres |
Pogórze 160C | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
9 sierpnia | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Biała _location_map.png) | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu prudnickiego  | |||||||||||
 50°27′50″N 17°41′48″E/50,463889 17,696667 | |||||||||||
Kościół św. Teresy Benedykty od Krzyża w Pogórzu – rzymskokatolicki kościół filialny w Pogórzu, należący do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Łączniku, w dekanacie Biała, diecezji opolskiej.
Historia
Do 1994 msze w Pogórzu były odprawiane w kaplicy św. Jana Nepomucena i św. Rocha z 1861. Wybudowanie kościoła w Pogórzu było inicjatywą proboszcza parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Łączniku Manfreda Słabonia. W pierwszej połowie lat 80. XX wieku przeprowadził wśród mieszkańców Pogórza ankietę, w której 94% zapytanych opowiedziało się za budową kościoła[2]. Kuria biskupia w Opolu zaakceptowała plany dotyczące budowy kościołów w Pogórzu i Mosznej, jednak wicewojewoda opolski nie zgodził się na wydanie zezwolenia na budowę kościoła w Pogórzu[3].
W latach 90. XX wieku mieszkańcy Pogórza wraz z proboszczem odkupili wystawiony na sprzedaż sklep spożywczy Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Wnętrze sklepu zostało przebudowane na kaplicę św. Rocha, w której przez następne osiem lat były odprawiane msze[3].
11 marca 2002 rozpoczęto przygotowania terenu pod budowę kościoła. Zburzona została niedokończona szatnia klubu piłkarskiego LZS Pogórze i kaplica św. Rocha, z których cegły zostały wmurowane w nową świątynię. 23 kwietnia 2002 wykopano dół na piwnicę pod ołtarzem. 3 maja 2002 rozpoczęta została budowa kościoła[3]. Do 13 maja postawiono ściany piwnicy, a 15 maja zalano jej sufit. 17 maja rozpoczęto kopanie fundamentów, a jedenaście dni później przystąpiono do ich zalewania. Na początku czerwca rozpoczęto murowanie ścian. 23 czerwca 2002 prałat Mikołaj Mróz wmurował kamień węgielny, poświęcony w 1983 podczas pielgrzymki Jana Pawła II na Górę Świętej Anny[4].
W 2003 wybudowano wieżę, a w 2004 wykonano dach. Pierwsza msza we wówczas jeszcze niedokończonym kościele została odprawiona w 2006 jako msza żniwna w intencji rolników. W tym samym roku w kościele celebrowano pasterkę[4]. Budowa kościoła w Pogórzu zakończyła się w 2009[5]. W tym samym roku obiekt został konsekrowany[6]. Zgodnie z życzeniem arcybiskupa Alfonsa Nossola, świątynia została poświęcona Edycie Stein (Teresa Benedykta od Krzyża)[3].
Architektura
Projektantem kościoła był architekt Jan Oleniecki. W projekcie, zgodnie z prośbą proboszcza, obiektowi zostały nadane cechy śląskiej architektury wiejskiej[3].
Światło wchodzi do kościoła na sposób tęczy przez kilkunastometrowe okna znajdujące się pod frontalnymi krawędziami dachu. Ściany boczne pozbawione są okien. Nad wejściem głównym umieszczono dwie wnęki w kształcie podwójnego okna na figury[4].
Konstrukcja dachu jest stalowa, waży 47 ton. Jego pokrycie zostało wykonane z aluminiowej blachy. Na dachu wieży ustawiono krzyż monstracyjny[4].
Przypisy
- ↑ Parafie według dekanatów [online], diecezja.opole.pl [dostęp 2022-08-01] (pol.).
- ↑ Heda 2007 ↓, s. 259.
- 1 2 3 4 5 Heda 2007 ↓, s. 260.
- 1 2 3 4 Heda 2007 ↓, s. 261.
- ↑ Wielki budowniczy obiektów sakralnych, „Panorama Bialska”, Rafał Magosz – redaktor naczelny, 11 (187), Biała: Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury, Sportu, Turystyki i Rekreacji, grudzień 2009, s. 6, ISSN 1232-7352.
- ↑ Kościół w Pogórzu [online], turystyka.biala.gmina.pl [dostęp 2022-08-01] (pol.).
Bibliografia
- Tomasz Heda. Nowy kościół w Pogórzu budowany ofiarnością sześciu dekanatów. „Ziemia Prudnicka”, 2007. Andrzej Dereń – redaktor naczelny. Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”.