Kościół św. Trójcy w Koziczynie

Kościół świętej Trójcy

nr rej. A-165 z 22.05.1975[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Koziczyn-Koziczynek
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Dionizego w Koziczynie
Wezwanie	św. Trójcy
Wspomnienie liturgiczne	Święto Trójcy Świętej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1781 Data zakończenia budowy 1782 Fundator W. Lasocki
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie gminy Regimin Kościół świętej Trójcy
Położenie na mapie Polski Kościół świętej Trójcy
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół świętej Trójcy
Położenie na mapie powiatu ciechanowskiego Kościół świętej Trójcy
52°58′27,6″N 20°41′04,1″E/52,974333 20,684472

Kościół Świętej Trójcy w Koziczynie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii św. Dionizego w Koziczynie (dekanat ciechanowski zachodni diecezji płockiej).

Jest to świątynia wzniesiona w latach 1781–1782. Ufundował ją W. Lasocki, łowczy ciechanowski, a wybudował ks. Andrzej Roman. Przebudowana została w latach 1872–1892. W 1913 roku oraz w latach 1982–1984 obiekt był remontowany^[2].

Budowla jest drewniana, trzynawowa, zbudowana w konstrukcji zrębowej. Świątynia nie jest orientowana. Jej prezbiterium jest mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte jest ścianą prostą, przy prezbiterium umieszczone są dwie boczne zakrystie. Z boku nawy znajduje się kruchta. Obiekt nakrywa dach jednokalenicowy, pokryty blachą, na dachu jest usytuowana ośmiokątna wieżyczka na sygnaturkę. Zwieńcza ją blaszany cebulasty dach hełmowy i latarnia. Wnętrze świątyni jest podzielone na trzy części dwoma rzędami słupów ustawionych po trzy sztuki. Nawa główna i prezbiterium nakryte są pozornym sklepieniem, z kolei nawy boczne nakryte są płaskim stropem. Chór muzyczny jest podparty dwoma słupami i charakteryzuje się wysuniętą częścią środkową; na chórze umieszczone są organy z około 1900 roku wykonane przez firmę Andrzeja Blomberga. Belka tęczowa jest ozdobiona krucyfiksem późnogotyckim z 2 połowy XVI stulecia. Polichromia ornamentalna z 1957 roku jest dziełem Henryka Domurata. Ołtarz główny w stylu eklektycznym powstał w 1872 roku. Ołtarze boczne reprezentują styl barokowy, dwa pochodzą z XVIII stulecia, natomiast trzeci z XVII wieku. Ambona w stylu eklektycznym została wykonana w 2 połowie XIX wieku i jest ozdobiona rzeźbą pelikana. Dwa konfesjonały powstały w 1. połowie XVIII wieku. Chrzcielnica jest datowana na XVIII wiek^[2].