Kościół Chrystusa Króla w Radziejach

Kościół Chrystusa Króla w Radziejach

nr rej. A-1692 i 514 z 01.07.1986
kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Miejscowość	Radzieje
Adres	Radzieje, Węgorzewska 17 11-600 Węgorzewo
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Chrystusa Króla w Radziejach
Wezwanie	Chrystus Król
Historia Data zakończenia budowy 1827 Aktualne przeznaczenie świątynia katolicka Poprzednie wyznanie protestantyzm (do 1945 roku)
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła, kamień polny
Położenie na mapie gminy Węgorzewo Kościół Chrystusa Króla w Radziejach
Położenie na mapie Polski Kościół Chrystusa Króla w Radziejach
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Kościół Chrystusa Króla w Radziejach
Położenie na mapie powiatu węgorzewskiego Kościół Chrystusa Króla w Radziejach
54°07′41,6978″N 21°35′03,8738″E/54,128249 21,584409

Kościół Chrystusa Króla w Radziejach – rzymskokatolicki kościół parafialny zlokalizowany we wsi Radzieje w gminie Węgorzewo (województwo warmińsko-mazurskie). Funkcjonuje przy nim parafia Chrystusa Króla.

W okresie przed reformacją istniał we wsi kościół pod wezwaniem św. Mikołaja, należący do archiprezbiteratu w Reszlu. Na jego miejscu, kiedy popadł w ruinę, wzniesiono nowy obiekt w 1673. Przedsięwzięcie to finansowo wsparł Ahasver von Lehndorff. Przywilejem Fryderyka Wilhelma z 4 listopada 1683 uzyskał on dziedziczne prawo patronackie nad świątynią. Obecny kościół wznieśli ewangelicy w 1827 prawdopodobnie według projektu przyszłego króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV. Przeszedł on w ręce katolików po II wojnie światowej. Parafia przy nim erygowana była w 1962. Dokonał tego biskup Tomasz Wilczyński^[1].

Świątynia jest ośmioboczna, zbudowana z cegły, kamieni polnych, jak również materiałów pochodzących z ruin kościoła XV-wiecznego. Ostrosłupowy dach kryty dachówką zwieńczony jest latarnią. W centralnej części świątyni znajduje się figura Chrystusa na krzyżu naturalnej wielkości. Jest ona wykonana z polichromowanego betonu^[1].

Z pierwotnego wyposażenia zachowały się dwa niderlandzkie obrazy, które pochodzą z pierwszej połowy XVII wieku (Pojmanie Chrystusa i Chrystus przed Piłatem) oraz barokowy anioł chrzcielny, amor i figury ewangelistów^[1].

Z trzech dzwonów, które Lehndorff ufundował w 1727, do czasów obecnych dochował się tylko jeden (najmniejszy, z jego herbem rodowym). Zaginione w 1945 pozostałe dzwony zostały zastąpione w 1972 przez nowe^[2].

Przy kościele istniał w przeszłości cmentarz. Zachowały się z niego kamienne nagrobki żołnierzy z I wojny światowej^[2].

Przy świątyni stoi drewniana dzwonnica pochodząca z pierwszej połowy XVIII wieku. Jest budowlą starszą od samego kościoła. Murowana plebania została zbudowana w 1907^[2].