Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w Dąbrównie
 nr rej. 93 (D/17) z dnia 31.08.1949[1] | |||||||||
 Fasada zachodnia z neogotyckim szczytem | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Dąbrówno _location_map.png) | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu ostródzkiego  | |||||||||
 53°25′57,00″N 20°02′04,08″E/53,432500 20,034467 | |||||||||
Kościół Ewangelicko-Metodystyczny – jeden z zabytków dawnego miasta, obecnie wsi Dąbrówno, w powiecie ostródzkim, w województwie warmińsko-mazurskim. Jeden z rejestrowanych zabytków miejscowości, znajduje się przy ulicy Kościelnej.
Historia
Pierwsza drewniana świątynia powstała w latach 1325-1350, obecna murowana została wzniesiona w 1601. Dwukrotna rozbudowa miała miejsce w XVI i XVIII wieku, wówczas od strony południowej została wybudowana zakrystia. W 1687 od strony północnej dobudowano do niej mauzoleum rodziny Finckensteinów, ówczesnych właścicieli Dąbrówna, oraz loża kolatorska nad zakrystią. Na przełomie wieku XVIII i XIX świątynia była kilkakrotnie remontowana. W 1724 zostały dobudowane nawy boczne z emporami, a w 1842 elewacja zachodnia otrzymała szczyt w stylu neogotyckim (zaprojektował go inspektor Valentin z Morąga). W tym samym czasie powstały zapewne zakończenia okien w nawach bocznych, a także dobudówki w nawach południowej i zachodniej w stylu neogotyckim. Od powstania do 1945 świątynia ta należała do Ewangelickiego Kościoła Unijnego w Prusach. Od 1946 jest we władaniu parafii metodystycznej.
Architektura
Jest to budowla orientowana, o trzech nawach, murowana, wzniesiona z cegły i otynkowana. Wnętrze świątyni jest nakryte płaskim, drewnianym stropem, z polichromią wykonaną około 1730. Polichromia przedstawia sceny Chrztu w Jordanie, Paschy i Ostatniej Wieczerzy, oraz wizerunki proroków i personifikacje cnót. Dwuprzęsłowa zakrystia jest nakryta sklepieniem krzyżowo-żebrowym, a mauzoleum Finckensteinów, sklepieniem kolebkowym – wchodzi się do niej przez oddzielne, zewnętrzne wejście zakończone kamiennym portalem. W chórze jest umieszczona empora kolatorska z bogatą polichromią. Pod koniec lat 90. XX wieku w jej otoczeniu zostały znalezione gotyckie malowidła z drugiej połowy XIV wieku. Są tam również umieszczone płyty nagrobne rodzin Oelsnitzów i Finckensteinów z XVI i XVII wieku[2]. Obok świątyni pozostał fragment murów obronny wybudowanych z kamieni polnych oraz baszta, którą przebudowano na dzwonnicę.
Panorama kościoła
Ołtarz
Płyta nagrobna Albrechta Finckufa
Herb Finckuf
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo warmińsko-mazurskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2015-09-08].
- ↑ Kościół ewangelicko-metodystyczny w Dąbrównie. Leksykon Kultury Warmii i Mazur. [dostęp 2015-09-08]. (pol.).
Bibliografia
- Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7 s. 31