Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Gogolicach

Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Gogolicach
 Zabytek: nr rej. A-957 z 27.07.1956[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gogolice

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Filia

Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Trzcińsku-Zdroju

Wezwanie

Matki Bożej Częstochowskiej

Położenie na mapie gminy Trzcińsko-Zdrój
Mapa konturowa gminy Trzcińsko-Zdrój, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Gogolicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Gogolicach”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Gogolicach”
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego
Mapa konturowa powiatu gryfińskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Gogolicach”
Ziemia52°54′35,755″N 14°35′53,549″E/52,909932 14,598208

Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Gogolicachkatolicki kościół filialny zlokalizowany we wsi Gogolice w gminie Trzcińsko-Zdrój, w powiecie gryfińskim (województwo zachodniopomorskie). Jest filią parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Trzcińsku-Zdroju[2].

Historia i architektura

Kościół został wzniesiony w 2. połowie XIII wieku[3]. Jest budowlą salową, sytuowaną na planie prostokąta o wymiarach 20,45 × 11,2 m, bez wyodrębnionego prezbiterium[2][3]. W wieku XVIII miała miejsce przebudowa kościoła, w trakcie której od strony zachodniej wykonano nowy szczyt w konstrukcji ryglowej, zwieńczony drewnianą wieżą[3]. Wieża zwieńczona jest spiczastym hełmem z kulą i krzyżem[3]. W 1876 roku dobudowano neogotycką kruchtę[2]. Budowla kryta jest dwuspadowym dachem[3]. W ścianie zachodniej i południowej znajdują się ostrołukowe portale[2]. W elewacji wschodniej znajdują się trzy oryginalne ostrołukowe okna, z których dwa boczne zostały poszerzone[2]. Okna w ścianach bocznych, poszerzone i zamknięte łukami odcinkowymi, wymurowane zostały w czasach nowożytnych[2].

Wewnątrz kościoła znajduje się XIX-wieczna empora chórowa oraz neogotycki ołtarz[2][3]. Pod emporą umieszczona jest zakrystia[3]. Sufit kryty jest stropem belkowanym, wykonanym w XIX wieku[3].

Po II wojnie światowej kościół został poświęcony ponownie w 1956 roku[2].

Wokół kościoła znajduje się dawny cmentarz, otoczony kamiennym murem[2].

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2025-04-30].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Dariusz Piasek: Średniowieczne kościoły granitowe Pomorza Szczecińskiego i Nowej Marchii. Gdynia: Wydawnictwo Region, 2023, s. 158–159. ISBN 978-83-7591-681-2.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej: Nasze dziedzictwo. T. 4. Bydgoszcz: Ikona, 2015, s. 113. ISBN 978-83-938447-3-9.