Kościół Matki Bożej Wspomożycielki w Lublanie

Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki
Križevniška cerkev
dawny kościół
Ilustracja
Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki
Państwo

 Słowenia

Miejscowość

Lublana

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Położenie na mapie Lublany
Mapa konturowa Lublany, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki”
Położenie na mapie Słowenii
Mapa konturowa Słowenii, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki”
Położenie na mapie gminy miejskiej Lublana
Mapa konturowa gminy miejskiej Lublana, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki”
46,047°N 14,504°E/46,046801 14,503568

Kościół Matki Bożej Wspomożycielki[1] (słoweń. Cerkev Device Marije pomočnice, Križevniška cerkev) – dawny kościół rzymskokatolicki znajdujący się w Lublanie, obecnie część kompleksu kulturalnego Križanke.

Historia

W 1268 na miejscu obecnego kościoła stał kościół wczesnogotycki należący do zakonu Krzyżaków. W 1700 Guido von Starhemberg polecił architektowi Domenico Martinelliemu opracowanie projektu zespołu budynków, gdzie pośrodku miał znajdować się kościół (model gipsowy kościoła znajduje się obecnie w Muzeum Miejskim w Lublanie). Prace rozbiórkowe gotyckiego kościoła zaplanowano na 1709, jednakże Domenico Martinelli wrócił wcześniej do Włoch (1705)[2].

Po zawarciu pokoju utrechckiego Guido von Starhemberg powrócił do Lublany. W 1714 zatrudnił kolejnego architekta Domenico Rossiego z Wenecji, który przerobił projekt Martinellego. Rossi zaprojektował na nowo fasadę kościoła na wzór weneckiego kościoła San Cassiano. Budowę nowej świątyni prowadził lublański architekt Carlo Martinuzzi i budowniczy Gregor Maček. Budowę ukończono w 1715 roku[2].

W 1949 cały kompleks klasztorny wraz z kościołem został znacjonalizowany. W latach 1952–1956 roku architekt Jože Plečnik o przekształcił klasztor wraz z kościołem na miejsce wydarzeń kulturalnych[1].

Wyposażenie

Trzy późnobarokowe ołtarze to dzieło wiedeńskiego stolarza Marco Prodiego[2]

Ołtarz główny, ufundowany przez cesarzową Elżbietę, wykonany w latach 1715-1716, uszkodzony na skutek pożaru w 1857, obecnie znajduje się w nim obraz wiedeńskiego malarza Hansa Canona z 1859 roku[2].

Ołtarze boczne z lat 1715-1716. Po prawej ołtarz z obrazem Św. Jerzy walczący ze smokiem autorstwa Martina Altomonte, po lewej obraz Elżbieta Węgierska rozdaje biednym jałmużnę dzieło Antona Schoonjansa[2].

W kościele zachowały się również barokowe ławki, balustrada chóru zdobiona intarsjami i kredens w zakrystii. W bocznej kaplicy znajduje się epitafium zmarłego w 1714 roku hrabiego Augusta Wildensteina, dowódcy Lublany[2].

Przypisy

  1. 1 2 Paweł Pomykalski, Beata Pomykalska, Słowenia : przewodnik krajoznawczy, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2019, s. 80, ISBN 978-83-8122-022-4, OCLC 1111740134.
  2. 1 2 3 4 5 6 Helena Seražin, “Cerkev Device Marije pomočnice (Križanke)”, Pot po baročni Ljubljani, virtualna razstava sakralnih spomenikov [online], barok.zrc-sazu.si, 2012 [dostęp 2021-04-07].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.