Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Martwi

Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Martwi
Zabytek: nr rej. A-539 z dnia 29.08.1961
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Martew

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Filia

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Tucznie

Wezwanie

Matka Boża Różańcowa

Położenie na mapie gminy Tuczno
Mapa konturowa gminy Tuczno, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Martwi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Martwi”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Martwi”
Położenie na mapie powiatu wałeckiego
Mapa konturowa powiatu wałeckiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Martwi”
Ziemia53°10′46,0308″N 16°06′27,4968″E/53,179453 16,107638

Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Martwi – rzymskokatolicka świątynia filialna parafii Wniebowzięcia NMP w Tucznie znajdująca się we wsi Martew (powiat wałecki).

Historia

Dzwonnica

Pierwszy kościół we wsi miał prostą konstrukcję (nosił wezwanie Wszystkich Świętych, a ufundowano go prawdopodobnie w XIII wieku). W 1349 kościół wymieniany jest w wykazie parafii.

Przed 1522 świątynię przyłączono do parafii w Chwarstnicy (czasowo w posiadaniu protestantów), a po odzyskaniu przez katolików (około 1607) przynależała do parafii Tuczno. Niedługo po odzyskaniu wstawiono do kościoła nowy ołtarz i ambonę, a w 1611 ufundowano dzwon. W 1625 obiekt strawił pożar.

W 1641 wybudowano kaplicę filialną parafii w Tucznie, a w 1630 lub 1680 powstał obecny kościół szachulcowy, który powiększono w drugiej połowie XVIII wieku wraz ze zmianą okien. Być może również w XVIII wieku dobudowano zakrystię trudną do zadatowania. W 1980 obiekt przeszedł remont[1].

Architektura

Obiekt orientowany[2], na rzucie wydłużonego prostokąta (od wschodu zamknięcie trójboczne), salowy, usytuowany jest w centrum wsi, w niecce terenu. Teren kościelny (cmentarny) ogranicza mur z kamieni polnych. Przy bramce od wschodu rosną dwie pomnikowe lipy[1].

Konstrukcja jest szachulcowa z podmurówką kamienną, tynkowana, a ściana szczytowa jest oszalowana. Zakrystia murowana. Nawa przykryta nagim stropem. Więźba dachowa jętkowa. Krokwie są częściowo oryginalne. Dach dwuspadowy pokryty dachówką karpiówką. Na kalenicy krzyż na postumencie z blachy ocynkowanej[1].

Wnętrze

Wewnątrz znajduje się barokowy ołtarz z XVII wieku z obrazem Tobiasz z Aniołem[2] w predelli z końca XVIII wieku. Na wyposażeniu jest też gotycki krucyfiks z drugiej połowy XVI wieku i komplet lichtarzy cynowych. Balustrada empory muzycznej zawiera płyciny przedzielone półkolumienkami. Posadzka wykonana jest z płytek terakoty, współczesnych. Biała podłoga (oryginalna) schowana jest pod ławkami. W oknach niektóre szyby także oryginalne. Na emporę muzyczną prowadzą drewniane, drabiniaste schody[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Opoka.org, Martew
  2. 1 2 tablica informacyjna in situ
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.