Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzeszowie

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzeszowie
Zabytek: nr rej. A-982 z 1.08.1956[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Strzeszów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Filia

Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Trzcińsku-Zdroju

Wezwanie

Narodzenia NMP

Położenie na mapie gminy Trzcińsko-Zdrój
Mapa konturowa gminy Trzcińsko-Zdrój, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzeszowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzeszowie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzeszowie”
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego
Mapa konturowa powiatu gryfińskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzeszowie”
Ziemia52°59′06,133″N 14°36′30,848″E/52,985037 14,608569

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzeszowie – katolicki kościół filialny zlokalizowany we wsi Strzeszów w gminie Trzcińsko-Zdrój, w powiecie gryfińskim (województwo zachodniopomorskie). Jest filią parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Trzcińsku-Zdroju[2][3].

Historia i architektura

Kościół został wzniesiony w drugiej połowie XIII wieku[3]. Wymurowany z ciosów kamiennych, jest budowlą salową w formie wydłużonego prostokąta o wymiarach 28,7 × 10,5 m[2]. Od strony zachodniej w 1739 roku dostawiono wieżę w konstrukcji ryglowej, która jednak zawaliła się w 1777 roku. Obecną, ceglaną wieżę w stylu neogotyckim, wzniesiono w 1897 roku[2][3]. Budynek kościoła obiega ukośnie sfazowany cokół oraz wyprofilowany kamienny gzyms[2]. Oryginalne portale wejściowe, znajdujące się przypuszczalnie w zachodniej i południowej elewacji, zostały zamurowane[2]. Kościół posiada wąskie ostrołukowe okna, trzy w elewacji wschodniej i po sześć w elewacjach bocznych[2].

Wnętrze nakryte jest drewnianym stropem, nad wejściem znajduje się empora chórowa z prospektem organowym[3]. W kościele zachowało się drewniane renesansowe epitafium M. Schillinga ze sceną Ukrzyżowania, na wieży kościelnej natomiast dzwon z 1579 roku[2].

Po II wojnie światowej kościół został poświęcony ponownie jako świątynia katolicka w dniu 8 września 1947 roku przez ks. Tadeusza Sorysa[3].

Do kościoła przylega cmentarz otoczony murem z kamienia i cegły, z dwoma neogotyckimi bramami zwieńczonymi krenelażem[2].

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2025-05-05].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 Dariusz Piasek: Średniowieczne kościoły granitowe Pomorza Szczecińskiego i Nowej Marchii. Gdynia: Wydawnictwo Region, 2023, s. 220–221. ISBN 978-83-7591-681-2.
  3. 1 2 3 4 5 Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej: Nasze dziedzictwo. T. 4. Bydgoszcz: Ikona, 2015, s. 114. ISBN 978-83-938447-3-9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.