Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie
Zabytek: nr rej. Kl.I.6801/16/76 z dnia 22 października 1976
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Mielęcin

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie gminy Pyrzyce
Mapa konturowa gminy Pyrzyce, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie”
Położenie na mapie powiatu pyrzyckiego
Mapa konturowa powiatu pyrzyckiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie”
Ziemia53°04′32,2212″N 14°53′56,4180″E/53,075617 14,899005

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mielęcinie – zabytkowy, murowano-drewniany katolicki kościół parafialny, znajdujący się we wsi Mielęcin (powiat pyrzycki, województwo zachodniopomorskie). Funkcjonuje przy nim parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.

Historia

Kościół powstał w początku XVIII wieku w konstrukcji szkieletowej (drewno z wypełnieniem ceglanym, czyli mur pruski). W II połowie XIX wieku przebudowano świątynię w ten sposób, że wymieniono konstrukcje szkieletową na pełne ściany ceglane z kamieniem. Tylko jedna ze ścian (ołtarzowa) pozostawiona została w pierwotnej formie. Wieżę dobudowano w epoce baroku i ma ona drewniany hełm[1] osadzony na ceglanym gzymsie. Na wieży umieszczona jest tabliczka z datą 1712. Kościół został wpisany do rejestru zabytków w 1976 pod numerem 784, później zmienionym na obecny[2].

Otoczenie

Przy kościele o mur prezbiterium (od zewnątrz) wspierają się cztery stare nagrobki, m.in. małżeństwa Schibilskich, zmarłych w latach 20. XX wieku[3].

Legenda

Do kościoła przylega cmentarz, który, według lokalnej legendy, należało omijać nocą, gdyż przechodząc koło wieży kościelnej można było napotkać wyskakującego z niej konia (siwka), który cwałował przez wieś (m.in. koło karczmy) tratując wszystko i wszystkich na drodze, powracał tą samą drogą i znikał bez śladu[4].

Galeria

1
Widok od prezbiterium (prześwitująca przez tynk ściana z muru pruskiego)
2
Drewniana część wieży
3
Nagrobek Schibilskich

Przypisy

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.