Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Skórcu

Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła

Sanktuarium Krzyża Świętego

nr rej. 125/593 z 2.04.1964 oraz 7.03.2003[1]
kościół parafialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Miejscowość	Skórzec
Adres	ul. Siedlecka
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Skórcu
Wezwanie	Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Wspomnienie liturgiczne	25 stycznia
Historia Data zakończenia budowy 1794 Data poświęcenia 1818 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia rzymskokatolicka
Dane świątyni Styl barokowo-klasycystyczny Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 Matki Bożej Częstochowskiej, Najświętszego Serca Pana Jezusa Liczba naw 3 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 11 2+P
Położenie na mapie gminy Skórzec Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Położenie na mapie Polski Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Położenie na mapie powiatu siedleckiego Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła
52°06′26,1″N 22°08′02,5″E/52,107250 22,134028

Kościół Nawrócenia świętego Pawła Apostoła – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Domanice diecezji siedleckiej. Przy świątyni znajduje się klasztor Marianów.

Obecna murowana świątynia została zbudowana w 1794 roku przez kasztelana liwskiego Krzysztofa Cieszkowskiego. Według tradycji w podziękowaniu za uzdrowienie z choroby oczu, jakiego doznał przed cudownym krzyżem. Świątynia wzniesiona w stylu barokowo-klasycystycznym została mianowana parafialną w 1798 roku, kiedy to została erygowana samodzielna parafia. Konsekrowana została w 1818 roku. Do momentu rozpoczęcia w 2012 roku prac przy rozbudowie, kościół posiadał charakterystyczną smukłą fasadę. Jego wyposażenie pochodzi głównie z XVIII wieku. Obrazy w świątyni zostały namalowane w tym samym wieku przez Jana Niezabitowskiego. Jedynie barokowy krucyfiks umieszczony w ołtarzu głównym powstał zapewne w XIX wieku. W kościele można również zobaczyć epitafia zmarłych z rodziny Cieszkowskich, krewnych fundatora^[2].

30 listopada 2014 roku dekretem biskupa Kazimierza Gurdy, kościół został podniesiony do rangi Diecezjalnego Sanktuarium Krzyża Świętego^[3].