Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Sobieradzu
 nr rej. A-980 z 1.08.1956[1] | |||||||||
 | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Filia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Gryfino _location_map.png) | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego  | |||||||||
 53°13′32,20″N 14°39′22,55″E/53,225611 14,656264 | |||||||||
Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Sobieradzu – katolicki kościół filialny zlokalizowany we wsi Sobieradz w gminie Gryfino, w powiecie gryfińskim (województwo zachodniopomorskie). Jest świątynią filialną parafii Świętej Trójcy w Chwarstnicy[2].
Historia i architektura
Budynek kościoła pochodzi z XIII wieku i został wzniesiony z granitowych kwadr[2]. Jest budowlą salową, sytuowaną na planie prostokąta, bez wyodrębnionego prezbiterium[2][3]. W XIX wieku został przebudowany w stylu neogotyckim, wymurowano wówczas nowe okna i dostawiono od strony zachodniej kamienno-ceglaną wieżę[2][3]. Kościół posiada dwuuskokowy portal wejściowy w ścianie północnej, w ścianie południowej widoczny jest ślad po drugim, zamurowanym portalu, którego górna część została zniszczona podczas przebicia okna[3]. W ścianie wschodniej umieszczone jest ostrołukowe okno, osadzone w dużej, profilowanej ostrołukowej blendzie ceglanej[3]. Powyżej niego znajduje się szczyt zdobiony pięcioma ostrołukowymi blendami, z których środkowa jest dwukrotnie szersza od pozostałych[3]. W elewacjach bocznych znajdują się okna pochodzące z okresu wykonanej w XIX wieku przebudowy – trzy okna w ścianie południowej i dwa okna w ścianie północnej[3].
Po zakończeniu II wojny światowej kościół został rekonsekrowany jako świątynia katolicka w 1946 roku[3]. Historyczne wyposażenie wnętrza nie zachowało się[3].
Do kościoła przylega cmentarz, otoczony kamiennym murem z dwoma późnośredniowiecznymi bramami[3].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2025-04-03].
- 1 2 3 4 Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej: Nasze dziedzictwo. T. 4. Bydgoszcz: Ikona, 2015, s. 139. ISBN 978-83-938447-3-9.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Dariusz Piasek: Średniowieczne kościoły granitowe Pomorza Szczecińskiego i Nowej Marchii. Gdynia: Wydawnictwo Region, 2023, s. 172. ISBN 978-83-7591-681-2.