Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Siennicy

Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Zabytek: nr rej. 133[1] z dnia 20.06.1958
kościół parafialny
Ilustracja
Widok kościoła, klasztoru i dzwonnicy
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Siennica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Siennicy

Wezwanie

Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie Siennicy
Mapa konturowa Siennicy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu mińskiego
Mapa konturowa powiatu mińskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie gminy Siennica
Mapa konturowa gminy Siennica, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia52°05′39,597″N 21°37′00,681″E/52,094333 21,616856

Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Siennicy – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu siennickiego diecezji warszawsko-praskiej.

Obecny murowany barokowy kościół wraz z klasztorem został ufundowany przez Kazimierza Rudzińskiego i Antoninę z Nowosielskich oraz ich syn Michała w latach 1749-1754. Świątynia została zaprojektowana przez architektów: Symeona Gaygiera i Antoniego Solariego. Budowla została konsekrowana przez biskupa Jana Chrzciciela Albertrandiego, biskupa pomocniczego warszawskiego w 1761 roku. Klasztor i kościół został powierzony ojcom Reformatom, którzy przebywali w nim do kasaty zakonu w 1863 roku. W 1896 roku kościół i klasztor zostały powierzone zarządowi diecezji. W 1944 roku kościół został spalony przez wojska niemieckie; odbudowa została ukończona w 1959 roku. Do kościoła przylega dawny klasztor reformatów: w części parafialnej są umieszczone mieszkania dla wikariuszy, sala katechetyczna, natomiast w pozostałej części mieści się Zespół Szkół[3].

Do wyposażenia świątyni należą: obraz z XVIII wieku przedstawiający cudowne rozmnożenie chleba, chrzcielnica z I połowy XIX stulecia, a także dwie szafy w zakrystii z drugiej połowy XVIII stulecia. W zachodnią ścianę prezbiterium jest wmurowana urna z sercem Kazimierza Rudzieńskiego, fundatora kościoła. W podziemiach budowli są umieszczone trumny ojców reformatów i fundatorów świątyni. Zachował się również dzwon z 1627 roku[4].

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2014-12-09].
  2. ↑ Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], www.organy.pro [dostęp 2017-11-18].
  3. ↑ Parafia Św. Stanisława BM, Siennica. Diecezja warszawsko-praska. [dostęp 2014-12-09]. (pol.).
  4. ↑ Siennica historia słynna. Tygodnik Katolicki Niedziela. [dostęp 2014-12-09]. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.