Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnocinie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnocinie

kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Czarnocin
Adres	Główna 144, 97-318 Czarnocin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Czarnocinie
Wezwanie	Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1879 Data zakończenia budowy 1891 Data poświęcenia 5 maja 1891
Dane świątyni Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie gminy Czarnocin Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnocinie
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnocinie
Położenie na mapie województwa łódzkiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnocinie
Położenie na mapie powiatu piotrkowskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnocinie
51°35′33,3172″N 19°40′54,9779″E/51,592588 19,681938

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnocinie – rzymskokatolicki kościół parafialny zlokalizowany we wsi Czarnocin (powiat piotrkowski). Funkcjonuje przy nim parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Parafia we wsi była erygowana 23 kwietnia 1289 przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba Świnkę. Pierwsza świątynia z drewna została zbudowana w 1289. Spłonęła ona w 1712. Kolejna (również drewniana) postawiona została w latach 1713–1715. Z uwagi na brak konserwacji i remontów popadła w ruinę i również strawił ją ogień. Nabożeństwa odprawiano później w kaplicy urządzonej doraźnie w dzwonnicy^[1].

Obecny kościół murowany wystawiono w latach 1879–1891. Konsekrował go biskup Aleksander Kazimierz Bereśniewicz 5 maja 1891. Został on rozbudowany w 1905^[1].

Obiekt jest orientowany, eklektyczny, jednonawowy, zbudowany na planie prostokąta, z prezbiterium węższym od nawy i zamkniętym trójbocznie. Ma przybudówki oraz kwadratową wieżę na osi fasady głównej^[1].

Ołtarz główny zawiera XIX-wieczny obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, który zasłaniany jest obrazem św. Rocha. Wyżej znajduje się obraz Przemienienia Pańskiego. Po bokach ustawione są rzeźby świętych Piotra i Pawła. Ołtarz prawy (Matki Bożej Nieustającej Pomocy) jest XVIII-wieczny, z obrazem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem u góry, a lewy jest XIX-wieczny i przedstawia św. Franciszka z Ukrzyżowanym Chrystusem (w części górnej ma jeszcze obraz św. Barbary). Ponadto w świątyni znajdują się:

• polichromowana ambona (XVIII wiek),
• klasycystyczna chrzcielnica (XVIII wiek),
• barokowy krucyfiks,
• eklektyczna rzeźba zmartwychwstałego Chrystusa (1883),
• witraże (wotum Tysiąclecia Chrztu Polski),
• tablice pamiątkowe,
• epitafia^[1].

• 
  Widok od prezbiterium
• 
  Ołtarz główny
• 
  Chór muzyczny