Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bystrzycy

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

nr rej. A/563 z 31.12.1971[1]
kościół parafialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Bystrzyca
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	15 sierpnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1709 Data zakończenia budowy 1721 Fundator Jakub Franciszek Żmudzki
Dane świątyni Styl późnobarokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Wólka Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu lubelskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
51°18′33,9″N 22°42′09,8″E/51,309417 22,702722

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Lublin – Podmiejski archidiecezji lubelskiej).

Budowla reprezentuje styl późnobarokowy. Świątynia została zbudowana na miejscu dawnego, drewnianego kościoła z początku XVI stulecia. Obecna, murowana z cegły i kamienia, jednonawowa świątynia została zbudowana w latach 1709–1721, dzięki staraniom Jakuba Franciszka Żmudzkiego, kanonika lubelskiego. Wyposażenie kościoła reprezentuje styl barokowy, należą do niego ołtarz główny rokokowy, ozdobiony obrazem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zapewne z 1775 roku, cztery ołtarze boczne, ozdobione XVIII-wiecznymi obrazami malarzy, m.in. Wojciecha Gersona. W budynku świątyni są umieszczone dwa portale: z prezbiterium do zakrystii i do skarbczyka. Powstały w okresie późnogotyckim, zapewne na początku XVI stulecia. Być może pochodzą z dawnej świątyni drewnianej, która została zbudowana na tym miejscu. Portale są drewniane w wykroju w ośli grzbiet. Kościół posiada również zabytkowe organy.

W 1888 roku świątynia została rozbudowana od strony zachodniej przez proboszcza Jana Ambrożego Wadowskiego. Parafianie uczcili jego pamięć wmurowaną pod chórem muzycznym, epitafijną płytą^[2].