Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Dulsku

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Zabytek: nr rej. A/350 z 31.08.1927[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Dulsk

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Dulsku

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie gminy Radomin
Mapa konturowa gminy Radomin, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu golubsko-dobrzyńskiego
Mapa konturowa powiatu golubsko-dobrzyńskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia53°03′39,9313″N 19°06′52,9107″E/53,061092 19,114697

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Dulsku – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat dobrzyński nad Drwęcą diecezji płockiej).

Widok kościoła przed 1909

Jest to drewniana świątynia wybudowana w 1737 roku przez biskupa sufragana kujawskiego Aleksadra Działyńskiego herbu Ogończyk. W kościele znajdowały się wtedy trzy ołtarze: w głównym był obraz Jezusa Ukrzyżowanego, w bocznych były umieszczone obrazy św. Mikołaja i Najświętszej Maryi Panny oraz św. Rocha i św. Barbary. Pewnym przebudowom świątynia została poddana w 1878 roku. W 1902 roku Jan Szrejbert z Włocławka zbudował organy o 9 głosach z trakturą mechaniczną.

Po aresztowaniu proboszcza księdza Stanisława Nowaka w październiku 1939 roku kościół był nieczynny aż do zakończenia działań wojennych.

Po zakończeniu wojny świątynia była remontowana w latach 1949–1951. W 1956 roku, dzięki staraniom księdza Romualda Ignacego Bralczyka, została odmalowana wewnątrz. Ostatnia przebudowa, polegająca na przedłużeniu kruchty, remoncie ścian i posadzki, została przeprowadzona w latach 1995–1998. Obecnie do wyposażenia kościoła należą trzy ołtarze: główny (rokokowy z rzeźbami Świętych Apostołów Piotra i Pawła, Stanisława i Wojciecha oraz obrazem Matki Boskiej Niepokalanej w sukience z II połowy XVIII stulecia) oraz boczne z XVIII wieku, dedykowane Trójcy Świętej i świętemu Rochowi oraz świętej Tekli i świętemu Mikołajowi.

W ostatnich latach dzięki staraniom księży proboszczów Jarosława Macieja Jastrzębskiego i Wojciecha Zaleśkiewicza prowadzone były prace renowacyjne rzeźb, obrazów i ołtarza głównego[2].

Przypisy

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.