Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przybiernowie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Zabytek: nr rej. A-1271 z 12.09.1958[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Przybiernów

Adres

ul. Kątna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie gminy Przybiernów
Mapa konturowa gminy Przybiernów, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Mapa konturowa powiatu goleniowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia53°45′27,0″N 14°47′03,3″E/53,757500 14,784250

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Golczewo archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej).

Architektura

Jest to świątynia gotycka wzniesiona z kamieni polnych w 1554 roku[2]. Posiada ryglową przybudówkę i wieżę wzniesioną na starej podstawie w stylu muru pruskiego, ukończoną w 1679 roku[2]. Świątynia w Przybiernowie istniała zapewne od początku XIV wieku. Jej zły stan techniczny w 1679 roku spowodował gruntowną jej przebudowę. Zostały tylko nienaruszone średniowieczne mury obwodowe. W XVIII wieku świątynia została rozbudowana od wschodu[2], a w 1856 roku przeszła remont. W 1974 roku wieża została odnowiona i pokryta nowym gontem[2].

Opis

Budowla jest salowa, wzniesiona na planie wydłużonego prostokąta[2]. W kierunku wschodnim jest przedłużona o 3,3 metra przez przybudówkę, natomiast od strony zachodniej znajduje się wieża na planie trapezu o wymiarach 6,9 m x 8,1 m[2]. Od stromy północnej jest dobudowana do niej niewielka szachulcowa kruchta[2]. Korpus nawowy zbudowano z kamieni polnych i cegieł[2] i jest nakryty dachem trójspadowym ze świetlikami typu wole oczy. Od strony zachodniej jest umieszczona wieża – w górnej, drewnianej części z drewna sosnowego[2] składa się ze zwężającego się ku górze trzonu, nakrytego dwukondygnacyjnym późnobarokowym dachem hełmowym ze smukłym, stożkowym zwieńczeniem[2], zakończonym krzyżem; w dolnej części – kamienna i ozdobiona ceglanym portalem ostrołukowym. Wnętrze świątyni ma charakter jednoprzestrzenny. Prezbiterium jest wydzielone tylko przez podniesioną o trzy stopnie posadzkę.

Wyposażenie

Wnętrze kościoła zdobi drewniany, belkowany strop, a okna wypełniają witraże[2]. W części zachodniej znajduje się drewniana empora chóru muzycznego, wsparta na sześciu kolumnach, z prospektem organowym[2]. Prezbiterium podniesione jest nieco wyżej, a w centrum znajduje się barokowy ołtarz z lat 1712–1713, pochodzący z rozebranego kościoła w Świętoszewie. Ołtarz ma dwie kondygnacje i ozdobiony jest kręconymi kolumnami[2]. W jego centralnej części umieszczono XV-wieczną figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Na predelli ołtarza znajduje się obraz Ostatniej Wieczerzy, a zwieńczenie przedstawia scenę Zmartwychwstania. Po obu stronach ołtarza znajdują się malowane na deskach wizerunki dwunastu apostołów. Z prawej strony umieszczono tabernakulum z motywami Chrystusa, krzyża, zboża, kielicha i winogron. Na uwagę zasługuje także chrzcielnica z granitową kolumną i kamienną czaszą[2].

W kościele można podziwiać obrazy Jezusa Miłosiernego, św. Floriana, bł. Jana Pawła II, Wniebowzięcia Maryi oraz rzeźby Najświętszego Serca Jezusa, św. Józefa z Dzieciątkiem i św. Antoniego Padewskiego. Na ścianach wiszą stacje Drogi Krzyżowej[2].

Ołtarz

Do wyposażenia świątyni należy kilka zabytkowych przedmiotów. W prezbiterium znajduje się barokowy ołtarz powstały w latach 1712 -1713. Obrazy „Ostatniej Wieczerzy” umieszczony w predelli i „Zmartwychwstanie” umieszczony w zwieńczeniu ołtarza, są dziełem malarza Reinharda Böcka. W polu głównym ołtarza, zamiast obrazu jest umieszczona gotycka figura Madonny z Dzieciątkiem pochodząca z XIV wieku. Z lewej i prawej strony ołtarza są namalowane herby fundatorów. Na ścianie po obu stronach ołtarza są umieszczone przedstawienia dwunastu apostołów z ich atrybutami[3][4].

Organy

Na neogotyckiej emporze zbudowanej w XIX wieku, zostały umieszczone organy zbudowane przez słynną firmę Barnima Grüneberga z Szczecina. Instrument został zbudowany w 1862 roku (pod numerem opusowym: 44). Posiadają jeden manuał oraz klawiaturę pedałową opartą na trakturze mechanicznej. Prospekt organów został skonstruowany w stylu neogotyckim, jest podzielony na 4 płaszczyzny piszczałkowe.

Manuał Pedał
1. Oktawa 4’ 1. Subbaß 16 Fuß
2. Principal 8 Fuß
3. Salicional 8 Fuß
4. Gedackt 8 Fuß
5. Flauto dolce 4 Fuß
6. Mixtur 2.3 fach

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2019-05-18].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Matysiak 2012 ↓, s. 60.
  3. ↑ Zabytki. Gmina Przybiernów. [dostęp 2019-05-18]. (pol.).
  4. ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 171, ISBN 978-83-7495-133-3.

Bibliografia

  • Paulina Matysiak: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Nasze dziedzictwo. T. II. Bydgoszcz: Ikona, 2012, s. 258. ISBN 978-83-934287-2-4. OCLC 812720232. (pol. • niem.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.