Kobyła (Góry Izerskie)

Kobyła

Widok na wzniesienie od strony północnej z Kobylej Łąki
Państwo	Polska
Pasmo	Sudety, Góry Izerskie, Wysoki Grzbiet
Wysokość	906 m n.p.m.
Położenie na mapie Sudetów Kobyła
50°49′53,13″N 15°22′56,04″E/50,831425 15,382233

Kobyła – szczyt 906 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w Grzbiecie Wysokim.

Wzniesienie położone jest w Sudetach Zachodnich, w południowo-wschodniej części Gór Izerskich, na północny zachód od Przełęczy Szklarskiej, około 4,2 km na północny zachód od Jakuszyc.

Wysunięte na południe wzniesienie w bocznym ramieniu Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, w kształcie wydłużonego kopulastego masywu z niewyraźnie podkreślonym szczytem wyrastającym na północno-zachodnim zboczu Krogulca. Na zachód od szczytu występuje grupa granitowych bloków skalnych, Stary Zamek, dochodzących do kilku metrów wysokości. Wzniesienie i całe boczne ramie znajduje się w obrębie granitoidowego masywu karkonoskiego powstałego w karbonie. Wzniesienie zbudowane jest waryscyjskich granitów porfirowatych. Zbocze południowe stromo opada w kierunku Izery, zbocze południowo-wschodnie łagodnie opada, tworząc poniżej szczytu na wysokości 900 m n.p.m. niewielkie rozległe siodło a następnie przechodzi w północno-zachodnie zbocze Krogulca. Zbocze wschodnie minimalnie opada w stronę Rozdroża pod Cichą Równią. Południowo-wschodnim zboczem wzniesienia przebiega Stara Droga Celna łącząca w XVIII–XIX w. huty szkła w: Białej Dolinie, Orle i Harrachovie. Położenie góry w oraz kształt góry z niewyraźną częścią szczytową, czynią górę trudno rozpoznawalną w terenie.

Zbocza i szczyt w całości zalesione lasem świerkowym.

• W latach 80. XX wieku w górnych partiach szczytu w wyniku klęski ekologicznej, wywołanej zanieczyszczeniem powietrza, został całkowicie zniszczony las monokultury świerkowej, zaszczepiony w XIX wieku. Obecnie na stokach w miejscu zniszczonego lasu rośnie młode pokolenie drzew, o klęsce przypominają jedynie wystające ponad młodnik obumarłe kikuty drzew.
• Około 6,5 km na południowy wschód od szczytu położone jest czeskie miasto Harrachov.

• Grupa granitowych bloków skalnych na szczycie wzniesienia jest ostańcem mocno ponacinanym głębokimi szczelinami erozyjnymi. Końcowe modelowanie wzniesienia nastąpiło w czwartorzędzie w okresie ostatniego zlodowacenia.
• Na jednej ze skał grupy skalnej "Stary Zamek" Will Erich Peuckert etnolog i znawca folkloru Gór Izerskich odnalazł wykuty w skale stary znak waloński, krzyż "Andrew".

Na szczyt w obręb skał nie prowadzą szlaki turystyczne.

• czerwony – przechodzący zachodnim podnóżem szczytu prowadzi z Orle do Chatki Górzystów.
• do grupy skałek w pobliżu szczytu prowadzi północno-zachodnim zboczem ścieżka z Kobylej Łąki.
• Ze skałek roztacza się rozległa panorama na Góry Izerskie.

• M.Staffa,Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 1 Góry Izerskie, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa – Kraków 1989, ISBN 83-7005-109-X
• P. Wiater, Walonowie u Ducha Gór : podziemne skarby Karkonoszy i Gór Izerskich, Jelenia Góra 2010 r., Wydawnictwo "Ad Rem", ISBN 978-83-61719-71-7
• Atlas Gór Polski, Wyd. ExpressMap, Warszawa 2006 r., ISBN 83-6012-064-1
• Góry Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:50 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2008/2009, wyd. V, ISBN 978-83-60975-68-8