Kociubińce

Kociubińce
Коцюбинці
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

czortkowski

Powierzchnia

3,245 km²

Populacja 
• liczba ludności


1837

Nr kierunkowy

+380 3557

Kod pocztowy

48271

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kociubińce”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kociubińce”
Ziemia49°04′18″N 25°58′25″E/49,071667 25,973611

Kociubińce – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim[1] należącym do obwodu tarnopolskiego.

W 1443 r. pierwsza wzmianka o wsi w dokumentach. W 1902 r. właściciel ziemski Ludwik Horodyski wznosi tu kościół murowany pw. Świętych Piotra i Pawła. W 1903 r. powstaje parafia rzymskokatolicka, należąca do dekanatu Czortków[2].

W 1921 r. wieś liczy 513 zagród oraz 2460 mieszkańców, w tym 1659 Rusinów (Ukraińców), 739 Polaków i 61 Żydów. Od 1934 r. wieś należy do gminy Kopyczyńce w powiecie kopyczynieckim województwa tarnopolskiego. W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z UPA zamordowali 15 Polaków, w tym ks. Jana Walniczka, którego przed śmiercią poddano wielogodzinnym torturom[3].

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca tutaj ukraińska rodzina Karpiszynów ukrywała Żyda Eliyahu Festa. W 1996 roku Instytut Jad Waszem uhonorował za to tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata Dmytra i Aneliję Karpiszynów oraz ich syna Bohdana[4][5][6][7].

Po ekspatriacji Polaków kościół zamieniono na klub wiejski, a w 1992 r. oddano katolikom. Obsługują go księża z parafii w Kopyczyńcach[8][9].

Znajduje się tu przystanek kolejowy Kociubińce, położony na linii dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.

Do 2020 w rejonie husiatyńskim[10].

Zabytki

  • zamek[11] na planie czworokąta wybudowany w XVI-XVII wieku[12][13], na początku XX wieku widoczne były jeszcze resztki murów zamkowych. Zamek zlokalizowany był na południowym brzegu północnego stawu.

Przypisy

  1. ↑ Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX "Про утворення та ліквідацію районів" [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
  2. ↑ Curiae Metropolitanae Ritus Latini, Schamatismus Archidiecesis Leopoliensis Ritus Latini, Lwów 1931, s. 78-79.
  3. ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939–1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 235-236, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
  4. ↑ Karpishin Dmitro & Karpishina Anelya ; Son: Bogdan. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-28]. (ang.).
  5. ↑ КАРПІШИН ДМИТРО. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-28]. (ukr.).
  6. ↑ КАРПІШИНА АНЕЛІЯ. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-28]. (ukr.).
  7. ↑ КАРПІШИН БОГДАН. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-28]. (ukr.).
  8. ↑ KOCIUBIŃCE. Kościół p.w. św. Ap. Piotra i Pawła (1902). Tarnopolski obw., Czortkowski r-n (Husiatynski r-n) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-03-21].
  9. ↑ Kociubińce [online], www.rkc.lviv.ua [dostęp 2023-03-21].
  10. ↑ Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2025-04-01] (ukr.).
  11. ↑ Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego, 1926
  12. ↑ Fortyfikacje miast na wschodnich kresach dawnej Rzeczypospolitej przed 1772 r., oprac.: T. Polak, J. L. Adamczyk. 1. materiały kartograficzne, Kielce 2001, stron 132; 2. katalog miast i osad miejskich
  13. ↑ Замок в селе Коцюбинцы

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.