Koloryści niemieccy

Jacob Paix, „Ein gůter gar Newer Teutscher Tantz” (1583)
Fragment kompozycji organowej Jacoba Paixa

Koloryści niemieccy – termin, którym badacz muzyki organowej August Gottfried Ritter w swoim opracowaniu Zur Geschichte des Orgelspiels z 1884 określił grupę niemieckich twórców muzyki organowej z 2. połowy XVI i początku XVII wieku[1][2]. Wyróżnikiem ich transkrypcji polifonicznych utworów wokalnych (głównie motetów i chanson[3]) na organy były obficie stosowane ozdobniki (m.in. biegniki i pasaże[4][1])[2].

Do kolorystów zaliczają się m.in. Elias Ammerbach (ok. 1530–1597), Bernhard Schmidt starszy (1520–1592), Jacob Paix (1556–1617), Bernhard Schmidt młodszy (2. poł. XVI wieku)[3][1][5], Johann Woltz (1. poł. XVII wieku)[3][1][2][6] oraz Dietrich Buxtehude (ok. 1637–1707)[7].

Ritter użył terminu „koloryści” w sposób pogardliwy, krytykując zdecydowanie nadmierne i pozbawione gustu, jego zdaniem, wykorzystanie ozdobników[8][9][10]. Podobną opinię miał włoski teoretyk muzyki Giovanni Battista Doni[11].

Początki stylu kompozytorskiego kolorystów widoczne są już na początku XVI wieku, w muzyce organowej (np. u Leonharda Klebera, Hansa Kottera i Paula Hofhaimera), lutniowej (np. u Hansa Neusiedlera i Melchiora Neusidlera) i wirginałowej (wirginaliści angielscy)[1], ale to koloryści doprowadzili tę sztukę do „nużącej skrajności”[11].

Fragment współczesnej transkrypcji tabulatury organowej Dietricha Buxtehudego z widocznymi licznymi ozdobnikami

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Chodkowski 2006 ↓, s. 448.
  2. 1 2 3 Randel 2003 ↓, s. 191.
  3. 1 2 3 koloryści niemieccy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-11-04].
  4. Filip Berkowicz, Adam Jarzębski ca. 1590-1649, [w:] Portal PWM [online], Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2001 [dostęp 2024-11-04] (pol.).
  5. Ritter 2017 ↓, s. 113–130.
  6. Ritter 2017 ↓, s. 133.
  7. Pirro 1902 ↓, s. 24.
  8. Ritter 2017 ↓, s. 111.
  9. Pirro 1902 ↓, s. 18.
  10. Apel 1937 ↓, s. 234.
  11. 1 2 Randel 2003 ↓, s. 243.

Bibliografia