Komosa sina

Komosa sina
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	szarłatowate
Rodzaj	Oxybasis
Gatunek	komosa sina
	Nazwa systematyczna
	Oxybasis glauca (L.) S.Fuentes, Uotila & Borsch; Willdenowia 42: 15 (2012)
Synonimy
	Agathophytum glaucum (L.) Fuss; Atriplex glauca (L.) Crantz; Blitum glaucum (L.) W.D.J.Koch; Botrys glaucus (L.) Nieuwl.; Chenopodium ambiguum var. majus Moq.; Chenopodium ambiguum var. minus Moq.; Chenopodium glaucum L.; Chenopodium glaucum var. divaricatum Hook.f.; Chenopodium glaucum subsp. euglaucum Aellen; Chenopodium glaucum var. littorale Rodway; Chenopodium glaucum subsp. orientale Vorosch.; Chenopodium glaucum var. prostratum Beck; Chenopodium glaucum subsp. prostratum (Beck) P.D.Sell; Chenopodium littorale Moq.; Chenopodium nudiflorum F.Muell. ex Murr; Chenopodium wolffii Simonk.; Orthospermum glaucum (L.) Opiz; Orthosporum glaucum (L.) Peterm.;

Komosa sina (Oxybasis glauca (L.) S.Fuentes, Uotila & Borsch^[3]^[4]) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny szarłatowatych.

Występowanie

Występuje w dużej części Europy (brak go w Europie południowo-zachodniej i w Norwegii), w Ameryce Północnej oraz obszarach Azji o klimacie umiarkowanym^[5]. W Polsce gatunek pospolity na niżu i w górach po regiel dolny.

Morfologia

Pokrój: Roślina jednoroczna o wysokości 10–50 cm.
Łodyga: Płożąca.
Liście: Podługowate, zatokowo płatowate, z wierzchu ciemnozielone, od spodu owłosione, niebieskoszare.
Kwiaty: Zebrane w gęste kłosy rzekome. W Polsce kwitnie od lipca do września.

Biologia i ekologia

Rośnie na wysypiskach, drogach wiejskich, na glebach piaszczystych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Cheopodio rubri-Atricaplicetum patulae i Chenopodietum glauco-rubri^[6].

Zastosowanie

Młode rośliny wykorzystywane były jako jarzyna.
Chętnie zjadana przez drób hodowany w sposób naturalny.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
1 2 3 Oxybasis glauca (L.) S.Fuentes, Uotila & Borsch. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-06-01].
↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39–91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-03-15].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

Bertram Münker: Kwiaty polne i leśne. Warszawa: Świat Książki, 1998, s. 116-117. ISBN 83-7129-756-4.
Józef Rostafiński, Olga Seidl: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1965, s. 51.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).

[powo-3] 1 2 3 Oxybasis glauca (L.) S.Fuentes, Uotila & Borsch. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-06-01].

[4] Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39–91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.

[grin-5] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-03-15].

[6] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]