Konsumpcja dodatkowa

Konsumpcja dodatkowa – konsumpcja kolejnej (dodatkowej) jednostki danego dobra lub usługi[1].

Termin konsumpcja dodatkowa jest też niekiedy używany w kontekście krańcowej skłonności do konsumpcji. Oznacza on poziom konsumpcji zależny od dochodów rozporządzalnych ludności oraz krańcowej skłonności do konsumpcji, który stanowi różnicę między konsumpcją całkowitą a konsumpcją autonomiczną (tj. wielkością konsumpcji niezależną od dochodu konsumentów)[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ch. Snyder, W. Nicholson: Microeconomic theory. Basic Principles and Extensions. Thomson South-Western, 2008, s. 679. ISBN 978-0-324-58537-7.
  2. ↑ D. Begg, R. Dornbusch, S. Fischer, G. Vernasca: Makroekonomia. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2014. ISBN 978-83-208-2097-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.