Kopa Popradzka
 Kopa Popradzka z 4 wierzchołkami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2355 m n.p.m. |
| Wybitność |
109 m |
| Pierwsze wejście |
1896-1897 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′15,5″N 20°05′02,9″E/49,170972 20,084139 | |
Kopa Popradzka (słow. Kôpky, niem. i węg. Kopki[1], 2355 m n.p.m.[2]) – czterowierzchołkowy, rozłożysty masyw w południowo-zachodniej grani Ciężkiego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Od górnej części tej grani (Smocza Grań) oddziela go Przełączka pod Kopą Popradzką (2246 m[2]), od dolnej części (Popradzka Grań) Wyżnia Popradzka Przełączka. Masyw Kopy Popradzkiej oddziela Dolinę Żabią Mięguszowiecką od Dolinki Smoczej.
Topografia
W masywie Kopy Popradzkiej wyróżnia się kolejno:
- Wielka Kopa Popradzka (Veľká kôpka),
- Zadnia Popradzka Ławka (Zadná lávka v Kôpkach),
- Zadnia Popradzka Czuba (Zadný zub v Kôpkach),
- Pośrednia Popradzka Ławka (Prostredná lávka v Kôpkach),
- Skrajna Popradzka Czuba (Predný zub v Kôpkach),
- Skrajna Popradzka Ławka (Predná lávka v Kôpkach),
- Mała Kopa Popradzka (Malá kôpka).
Kopa Popradzka góruje nad dolinami:
- od zachodu nad Doliną Żabią Mięguszowiecką,
- od wschodu nad Dolinką Smoczą,
- od południa nad Doliną Mięguszowiecką.
Nazewnictwo
Nazwę Kopa Popradzka ostatecznie ustabilizował Stanisław Eljasz-Radzikowski w 1903 r. Pochodzi ona od Popradzkiego Stawu. Wcześniejsze nazwy to: Kopki, Kopa, Kopa Mięguszowiecka i Siarkan. Małą Kopę Popradzką nazwał „Taternik” w 1934 r.
Historia
Pierwsze odnotowane wejścia:
- letnie – topografowie austriaccy w czasie pomiarów, zapewne kapitan Josef Gans, w latach 1896–1897,
- zimowe – Gyula Hefty i Gyula Komarnicki, 22 marca 1913 r.[3]
Przypisy
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- 1 2 Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Waga – Szarpane Turnie. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 116–117.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Waga – Szarpane Turnie. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992.
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
Linki zewnętrzne
- Archiwalne widoki góry w bibliotece Polona