Kormoran czerwononogi

Kormoran czerwononogi
	Poikilocarbo gaimardi
	(Lesson & Garnot, 1828)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Podrząd	głuptakowce
Rodzina	kormorany
Rodzaj	Poikilocarbo; Boetticher, 1935
Gatunek	kormoran czerwononogi
Synonimy
	Carbo Gaimardi Lesson & Garnot, 1828; Leucocarbo gaimardi (Lesson & Garnot, 1828); Phalacrocorax gaimardi (Lesson & Garnot, 1828); Stictocarbo gaimardi (Lesson & Garnot, 1828); Phalacrocorax cirriger King 1828;
	Carbo Gaimardi Lesson & Garnot, 1828; Leucocarbo gaimardi (Lesson & Garnot, 1828); Phalacrocorax gaimardi (Lesson & Garnot, 1828); Stictocarbo gaimardi (Lesson & Garnot, 1828); Phalacrocorax cirriger King 1828;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania

Kormoran czerwononogi^[4] (Poikilocarbo gaimardi) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Występuje na wybrzeżach zachodniej Ameryki Południowej oraz południowo-wschodniej Argentyny.

Taksonomia

Obecnie gatunek ten umieszczany jest w monotypowym rodzaju Poikilocarbo; wcześniej zaliczano go do rodzaju Phalacrocorax^[4]^[5]. Nie wyróżnia się podgatunków^[1]^[5].

Morfologia

Długość ciała 71–76 cm, rozpiętość skrzydeł 91 cm; masa ciała: samce 1200–1550 g, samice 1250–1400 g^[1].

Upierzenie szare, spód jaśniejszy niż grzbiet. Nogi czerwone, długa biała plama po każdej stronie szyi. Naga pomarańczowa skóra maski. Najbarwniejszy ptak pośród kormoranów.

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kormoran czerwononogi od 1988 roku klasyfikowany jest jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened). Liczebność światowej populacji szacowana jest na 19 400 – 20 300 dorosłych osobników. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy. Głównym zagrożeniem dla gatunku jest rybołówstwo – zaplątywanie się w sieci i inny osprzęt rybacki, wybieranie jaj, zabijanie piskląt i osobników dorosłych przez rybaków, a pośrednio także konkurowanie z nimi o ryby. Ptak ten jest podatny na zjawisko El Niño. Jaja tego gatunku często padają łupem mew, zwłaszcza mew południowych (L. dominicanus)^[3].

Przypisy

1 2 3 Orta, J., Jutglar, F., Garcia, E.F.J. & Kirwan, G.M.: Red-legged Cormorant (Poikilocarbo gaimardi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-28].
1 2 3 4 D. Lepage: Red-legged Cormorant Phalacrocorax gaimardi. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-09-10]. (ang.).
1 2 BirdLife International 2018, Poikilocarbo gaimardi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 [dostęp 2021-07-22] (ang.).
1 2 Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].
1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[hbwa-1] 1 2 3 Orta, J., Jutglar, F., Garcia, E.F.J. & Kirwan, G.M.: Red-legged Cormorant (Poikilocarbo gaimardi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-28].

[avibase-2] 1 2 3 4 D. Lepage: Red-legged Cormorant Phalacrocorax gaimardi. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-09-10]. (ang.).

[iucn-3] 1 2 BirdLife International 2018, Poikilocarbo gaimardi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 [dostęp 2021-07-22] (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-4] 1 2 Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].

[ioc-5] 1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-10]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]