Kotłowy Potok
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Potok 4 rzędu | |
| Źródło | |
| Wysokość |
639 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Macelowy |
| Miejsce | |
| Wysokość |
ok. 490 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Czorsztyn ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego ![]() | |
Kotłowy Potok – potok będący lewym dopływem Macelowego Potoku[2] w Pieninach, w ich części zwanej Pieninami Czorsztyńskimi. Powstaje na wysokości 639 m na zboczu Nowej Góry. Spływa w południowym kierunku przez pola Sromowiec Niżnych i na wysokości około 490 m uchodzi do Macelowego Potoku. Górna część zlewni potoku znajduje się w obrębie porośniętego lasem obszaru Pienińskiego Parku Narodowego, dolna, większa część to pola uprawne Sromowiec Niżnych[3]. W dolinie Kotłowego Potoku znaleziono stanowiska zagrożonego wymarciem storczyka dwulistnik muszy[4] i objętego ścisłą ochroną pszonaka pienińskiego[5], a u wylotu potoku opisano stanowisko rzadkiego w Karpatach ostu klapowanego[6]. W dolinie Kotłowego Potoku miała też miejsce nielegalna introdukcja ostróżki wyniosłej – rośliny naturalnie w Pieninach niewystępującej[7].
Cała zlewnia Kotłowego Potoku znajduje się w obrębie wsi Sromowce Niżne w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn[3].
Źródło Kotłowego Potoku
Znajduje się na wysokości 639 m w niewielkiej depresji na bardzo stromym, południowym zboczu Nowej Góry. Są tu odsłonięcia piaskowców i łupków z wkładkami zlepieńców oraz utwory formacji wapienia pienińskiego, przykryte paleogeńską zwietrzeliną, a poniżej źródła jest współcześnie powstająca zwietrzelina wapienna. Źródło ma dwa systemy zasilania: głębszy, związany ze strefą dyslokacyjną oraz płytszy, w którym duży udział ma odpływ podpowierzchniowy o charakterze krótkookresowym[1].
Przypisy
- 1 2 Włodzimierz Humnicki, Zmiany wydajności monitorowanych źródeł w Pienińskim Parku Narodowym w latach 2003–2014 (pieniński pas skałkowy), „Przegląd geologiczny”, 63 (nr 10/1), 2015, s. 752.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 122, ISBN 83-239-9607-5.
- 1 2 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-11-09].
- ↑ Leszek Bernacki i inni, Dwulistnik muszy Ophrys insectifera L. (Orchidaceae) w Pienińskim Parku Narodowym, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 15, Kraków 2018, s. 43–51.
- ↑ Erysimum pieninicum (Zapał.) Pawł. [online] [dostęp 2024-11-12].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Zbigniew Szeląg, Grzegorz Vončina, Iwona Wróbel, Rozmieszczenie, warunki występowania i struktura populacji cisa pospolitego Taxus baccata L. w Pienińskim Parku Narodowym, „Pieniny – Przyroda i Człowiek. Monografie”, 18, s. 331–333.
_location_map.png)


