Kruchaweczka przydrożna

Kruchaweczka przydrożna

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	kruchaweczkowate
Rodzaj	kruchaweczka
Gatunek	kruchaweczka przydrożna
Nazwa systematyczna
Psathyrella prona (Fr.) Gillet Hyménomycètes (Alençon): 618 (1878)

Kruchaweczka przydrożna (Psathyrella prona (Fr.) Gillet – gatunek grzybów należący do rodziny kruchaweczkowatych (Psathyrellaceae)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Psathyrella, Psathyrellaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1838 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus pronus^[1]. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał Claude-Casimir Gillet w 1878 r.^[1]

Synonimy^[2]”

• Agaricus pronus Fr. 1838
• Coprinarius pronus (Fr.) Quél. 1886
• Coprinarius pronus var. infidus (Quél.) Quél. 1886
• Drosophila prona (Fr.) Quél. 1886
• Psathyra prona (Fr.) G. Bertrand 1913
• Psathyrella infida Quél. 1877
• Psathyrella prona var. smithii Massee 1892
• Psathyrella subatomata (J.E. Lange) Legon & A. Henrici 2005

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Kapelusz

Średnica 1–2 cm, początkowo stożkowy, potem dzwonkowaty. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym błyszczący, ciemno szarobrązowy, w stanie suchym matowy, ochrowo-żółto-brązowy i promieniście prążkowany. Brzeg pokryty resztkami osłony^[4].

Trzon

Wysokość 3 do 7 cm, grubość 2–3 mm. Powierzchnia o barwie od białawej do kremowej, pokryta białawymi włókienkami. Podstawa trzonu bulwiasta, jasnobrązowa^[4].

Blaszki

Początkowo białawe, potem ciemno fioletowo-brązowe z czerwonawymi ostrzami

Miąższ

Białawo-szarobrązowy, cienki. Smak łagodny, zapach nieprzyjemny^[4].

Znane jest występowanie Psathyrella prona w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Nowej Zelandii^[5]. Władysław Wojewoda w swoim zestawieniu grzybów wielkoowocnikowych Polski w 2003 r. podaje liczne stanowiska z uwagą, że jest to gatunek pospolity^[3]. Kilka nowych stanowisk znajduje się w internetowym atlasie grzybów. Jest w nim zaliczony do gatunków rzadkich i wartych objęcia ochroną^[6].

Saprotrof. Występuje w lasach liściastych i mieszanych, w parkach, na obrzeżach dróg, polanach leśnych, pastwiskach. Rozwija się na oborniku, kompoście i odchodach zwierząt roślinożernych^[3].