Krucjata aleksandryjska

Zdobycie Aleksandrii przez Krzyżowców

Krucjata aleksandryjska 1365
Zdobycie Aleksandrii na XIV-wiecznym manuskrypcie z Reims
Czas	11 października 1365
Miejsce	Aleksandria, Egipt
Terytorium	Egipt (Sułtanat mameluków)
Wynik	zajęcie i splądrowanie miasta
Strony konfliktu
król Cypru rycerze weneccy rycerze genueńscy Mamelucy
Dowódcy
Piotr I Cypryjski cywilni obrońcy
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane tysiące zabitych, 5000 jeńców
Położenie na mapie Egiptu miejsce bitwy
31°11′59″N 29°52′16″E/31,199722 29,871111

Krucjata aleksandryjska – wyprawa wojenna z 1365 roku pod wodzą Piotra I, króla Cypru (1358–1369), której celem było zdobycie Aleksandrii. W przeciwieństwie do wielu poprzednich krucjat, uczestnikami kierowały w większym stopniu pobudki ekonomiczne niż religijne. Przygotowania do krucjaty zajęły Piotrowi I aż 3 lata. Okrętów do transportu wojska dostarczyli Wenecjanie i Genueńczycy. Na Rodos przyłączyli się do wojsk Piotra I Cypryjskiego joannici. 9 października okręty stanęły na redzie w Aleksandrii. Po wylądowaniu krzyżowców doszło do rzezi i rabunków, o których relacje wstrząsnęły nawet światem zachodnim. Usunęli się z miasta po 3 dniach, wobec zbliżającej się odsieczy wojsk mameluckich.

Jo van Steenbergen, powołując się na Petera Edbury’ego, twierdzi, że początkowo krucjata miała na celu doprowadzenie do upadku Aleksandrii i przejęcie jej pozycji jako czołowego portu we wschodniej części Morza Śródziemnego, przez Famagustę na Cyprze^[1]. Van Steenbergen opierając się na średniowiecznych relacjach arabskich, np. Alego Al-Makriziego, wskazuje, że najeźdźcom powiodło się zdobycie miasta częściowo dzięki zastosowaniu ataku dywersyjnego, w wyniku którego udało się odwrócić uwagę obrońców od głównych sił wroga. W rezultacie najeźdźcy przeprowadzili skuteczny atak na miasto z obu kierunków, jednocześnie wprawiając obrońców w panikę^[1].