Krymka
Krymka – ściśle przylegająca do głowy czapka bez daszka, noszona przez Tatarów krymskich, Żydów starozakonnych[1] i ludy Azji Środkowej w czasach nowożytnych i współczesnych (także czapka z baranów krymskich[2]).
W Polsce rozpowszechniła się w XVI wieku. Może być uszyta z alpaki, kamlotu, jedwabiu, rzadziej z haftowanego aksamitu (tiubietiejka)[3]. Jest to czapka z wysokim kolistym obramieniem i płaskim wierzchem, najczęściej ozdobiona haftem[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Władysław Kopaliński: Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych w Polsce. Uniwersytet Kalifornijski, 1978.
- ↑ Kwiryna Handke, Hanna Popowska-Taborska, Irena Galster: Nie dajmy zginąć słowom: rzecz o odchodzącym słownictwie. Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1996. ISBN 83-86619-56-2.
- ↑ Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985.
- ↑ Beata Biedrońska-Słotowa: Polski ubiór narodowy zwany kontuszowym: dzieje i przemiany opracowane na podstawie zachowanych ubiorów zabytkowych i ich części oraz w świetle źródeł ikonograficznych i literackich. Muzeum Narodowe w Krakowie, 2005. ISBN 83-89424-28-2.
Bibliografia
- Encyklopedia PWN w trzech tomach. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999. ISBN 83-01-12702-3.
- S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna. T. 16. Warszawa: 1864.
- Portal wiedzy Onet.pl