Krzysztof Frysztacki

Krzysztof Stanisław Frysztacki (ur. 1949^[1]) – polski socjolog, specjalista w dziedzinie pracy socjalnej, profesor zwyczajny na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1995 był współzałożycielem (wraz z prof. Władysławem Kwaśniewiczem) Sekcji Pracy Socjalnej Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (był też jej pierwszym przewodniczącym)^[2]. W 2018 był członkiem komitetu naukowego konferencji Rewitalizacja zdegradowanych obszarów miejskich – nowe perspektywy dla środowiskowej pracy socjalnej (Wojkowice)^[3]. Jest przewodniczącym Komitetu Socjologii Polskiej Akademii Nauk^[4]. Jest także kierownikiem Zakładu Socjologii Stosowanej i Pracy Socjalnej w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadził badania i wykładał również na innych uczelniach, np.:

• Hunter College (Uniwersytet Nowojorski)
• Ohio State University
• Uniwersytet Georga Washingtona^[4].

Jego zainteresowania naukowe i badawcze koncentrują się wokół:

• socjologii miasta
• socjologii stosowanej, także w połączeniu z problemami społecznymi
• historii i teorii pracy socjalnej
• stosunków etnicznych^[4].

Opublikował następujące książki:

• Organizacja życia społecznego w zbiorowości wielkomiejskiej (studium wybranych grup mieszkańców Krakowa), 1982
• Polonia w dużym mieście amerykańskim. Studium przemian podspołeczności polonijnej w Buffalo, 1986
• Społeczne dzieje pomocy człowiekowi: od filantropii greckiej do pracy socjalnej (z J. Radwan-Pragłowskim), 1996, 1998
• Miasta metropolitarne i ich przedmieścia. Z problematyki socjologii miasta oraz badań nad rzeczywistością krakowską, 1997
• Socjalna Ameryka. O obszarze pomocy społecznej i pracy socjalnej w Stanach Zjednoczonych, 2005, 2008
• Miłosierdzie i praktyka. Społeczne dzieje pomocy człowiekowi (z J. Radwan-Pragłowskim), 2009
• Socjologia problemów społecznych, 2009
• Dzieci ulicy. Studium szczególnego problemu społecznego (z M. Nóżką i M. Smagacz-Poziemską), 2011^[4].