Krzysztof Nitsch

Krzysztof Nitsch
Data i miejsce urodzenia

1948
Zabrze

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie

Dziedzina sztuki

rzeźba, medalierstwo

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Krzysztof Szczepan Nitsch (ur. 1948[1] w Zabrzu[2]) − polski rzeźbiarz i medalier.

Życiorys

Syn Roberta. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uczył się u prof. Jerzego Bandury i prof. Stefana Borzęckiego[3]. Uzyskał dyplom oraz medal dla najlepszego studenta w 1975 roku[3]. Od 1975 roku pracował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie jako asystent prof. Jerzego Bandury, następnie jako asystent prof. Mariana Koniecznego[3].

Od 1973 roku mieszka w Gliwicach[2]. W połowie lat siedemdziesiątych XX wieku wstąpił do Związku Polskich Artystów Plastyków[3], następnie później – do Związku Artystów Rzeźbiarzy[3]. W 1983 roku założył Pracownię Odlewnictwa[3] w ASP w Krakowie, którą prowadzi samodzielnie. Uzyskał stopień naukowy profesora w 1997 roku[3].

Brał udział w ogólnokrajowych wystawach i w prezentacjach sztuki polskiej za granicą[2]. Zdobył liczne nagrody i wyróżnienia artystyczne. W 2009 roku otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4] oraz w tymże roku został Honorowym Obywatelem Gliwic[2]. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1998)[5] oraz Krzyżem Kawalerskim (2013)[6] i Oficerskim (2020)[7] Orderu Odrodzenia Polski. W swoim domu (dawna remiza strażacka) w Gliwicach-Sośnicy tworzy przez lata osobiste muzeum-galerię[8].

Za zasługi dla rozwoju światowej sztuki rzeźbiarskiej i medalierstwa oraz promocji Miasta Zabrze jako światowego ośrodka kultury, 28 września 2022 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zabrze[9][10].

Nagrody

  • I i III nagroda Międzynarodowym Biennale Małych Form Rzeźbiarskich w Rawennie (1983)[11]
  • I Nagroda na Międzynarodowym Sympozjum Rzeźby, Węgry (1987)[11]
  • I Nagroda w Międzynarodowym Konkursie „Człowiek i woda” Niemcy (1990)[11]
  • I Nagroda w Międzynarodowym Konkursie III Qadriennale Medalierstwa, Słowacja (1993)[11]
  • Grand Prix na Salonie Rzeźby Wiosna ’98 (1998)[1][12]
  • medal i wyróżnienie na Światowej Wystawie FIDEM w Hadze (1998)[12]
  • Złoty Laur Fundacji Kultury Polskiej[12] „Za Mistrzostwo w Sztuce” (1999)[11]
  • Złoty Wawrzyn od Polskiego Komitetu Olimpijskiego (2001)[12]
  • Nagroda Towarzystwa Allianz w dziedzinie kultury (2002)[12]
  • Złoty Medal w Ogólnopolskim Salonie Rzeźby w Warszawie (2003)[1]
  • III Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Biennale „Dante Europejczyk” we Włoszech (2003)[1]
  • nagroda Prezydenta miasta Gliwice[12]
  • nagroda Towarzystwa Przyjaciół Gliwic za osiągnięcia w dziedzinie kultury[12]
  • Śląska Nagroda im. Juliusza Ligonia[12] (2008)[13]
  • laureat VIII edycji konkursu „Marka Śląskie” w kategorii Osobowość Roku (2017)[12]

Twórczość

  • kompozycja rzeźbiarska przy radiostacji gliwickiej[12]
  • fontanna Żywy obraz na dziedzińcu Willi Caro w Gliwicach[12]
  • pomnik Ofiarom wojen i totalitaryzmów w gliwickim Parku Chopina[12]
  • kompozycja rzeźbiarska (tablica[14]) TORA na miejscu synagogi w Gliwicach[12]
  • ołtarz Krzew w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach we współpracy z Witoldem Cęckiewiczem (2002)[12]
  • pomnik (popiersie) Gabriela Narutowicza w Szwajcarii przy elektrowni wodnej Mühleberg[15] (2009)[12]
  • rzeźba Ku słońcu I w Gliwicach (2010)[12]
  • rzeźba Ku słońcu II w Gliwicach (2012)[12]
  • statuetka dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych: Nagroda Solidarności (2014)[12]
  • medal Przeszłość–Przyszłość dla Muzeum Monet i Medali w Kremnicy (2015)[12]
  • tablica pamięci Wilhelma von Blandowskiego w Gliwicach (2015)[12]
  • kompozycja przestrzenna pamięci Tadeusza Różewicza w Gliwicach (2015)[12]
  • rzeźba z cyklu Nasza Ojczyzna dla Śląskiego Ogrodu Botanicznego w Mikołowie (2016)[12]
  • statuetka dla laureatów Nagrody Żółtej Ciżemki (około 2017)[12]

Galeria

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Krzysztof Nitsch. Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie. [dostęp 2021-06-23].
  2. 1 2 3 4 Krzysztof NITSCH. Urząd Miejski Gliwice, 2010-06-09. [dostęp 2021-06-23].
  3. 1 2 3 4 5 6 7 Wyroba 2019 ↓, s. 1.
  4. ↑ Medale Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 2009-05-26. [dostęp 2012-11-21].
  5. ↑ M.P. z 1999 r. nr 7, poz. 81
  6. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 502
  7. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 955
  8. ↑ Marlena Polok-Kin: W Sośnicy powstaje dzieło życia prof. Nitscha. Dziennik Zachodni, 2012-01-06. [dostęp 2021-06-23].
  9. ↑ Uchwała nr LV/794/22 Rady Miasta Zabrze z dnia 28 września 2022 roku w sprawie nadania tytułu Honorowego Obywatela Miasta Zabrze.
  10. ↑ Paweł Kurczonek: Zabrze. Nadano honorowe obywatelstwa. Wyróżnienie zdobyli prof. Bochenek, prof. Nitsch oraz Elżbieta Penderecka. dziennikzachodni.pl, 29 września 2022. [dostęp 2024-11-14].
  11. 1 2 3 4 5 Artyści w kolekcji. Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. [dostęp 2021-06-23].
  12. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 Wyroba 2019 ↓, s. 2.
  13. ↑ Krzysztof P. Bąk: Ligoniowe laury. Dziennik Zachodni, 2008-12-21. [dostęp 2021-06-23].
  14. ↑ Zuzanna Grabska: Gliwice. Nadpalony zwój w miejscu synagogi. 2011-02-04. [dostęp 2021-06-23].
  15. ↑ Schutzverband Wohlensee Jahresbericht 2009. Elisabeth Wieland, Christian Gnägi (Red.). Schutzverband Wohlensee SVW, 2010-02, s. 82.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.