Krzysztof Radomski

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (1992) oraz Wyższego Kursu Doskonalenia Oficerów (kurs dowódców batalionu) we Wrocławiu (1996). Ukończył studia II stopnia na Akademii Obrony Narodowej w której uzyskał tytuł oficera dyplomowanego (2001) oraz studia podyplomowe na tej uczelni: przywództwo i negocjacje (2006), Podyplomowe Studia Operacyjno – Strategiczne (2010) oraz Podyplomowe Studia Polityki Obronnej (2016). Studia III stopnia (studia doktoranckie) na Wydziale Zarządzania i Dowodzenia na Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie^{[1][2][3][4][5]}, uzyskał stopień doktora w zakresie nauk o bezpieczeństwie (2021)^[6], promotorem jego był prof. dr hab. Andrzej Polak^[7].

Po promocji jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu służbę zawodową rozpoczął w październiku 1992 w 2 pułku zmechanizowanym w Giżycku na stanowisku dowódcy plutonu zmechanizowanego^[2]. W latach 1994–1997 pełnił obowiązki dowódcy plutonu w kompanii piechoty zmotoryzowanej, a potem dowódcy kompanii zmechanizowanej, następnie szefa sztabu – zastępcy dowódcy batalionu zmechanizowanego w 15 Brygadzie Zmechanizowanej w Giżycku^[2]. W 2001 roku, po ukończeniu studiów na AON, został skierowany do Braniewa, gdzie w 9 Brygadzie Kawalerii Pancernej pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy batalionu zmechanizowanego. Następnie w 15 Brygadzie Zmechanizowanej^[1][8][3] objął funkcję dowódcy batalionu dowodzenia, którą sprawował do 2004 .

W latach 2004–2005 pełnił służbę na stanowisku dowódcy 2 batalionowej grupy bojowej z 1 Brygady Wielonarodowej Dywizji Centrum–Południe (MND CS)^[9] w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Iraku podczas III zmiany misji stabilizacyjnej, w ramach operacji „Iraq Freedom”^[10]. W lutym 2005 roku, po misji w Iraku, powrócił do Giżycka, gdzie pełnił służbę na stanowisku szefa szkolenia 15 Brygady Zmechanizowanej^[10][1]. W międzyczasie ukończył studia podyplomowe w AON na kierunku przywództwa i negocjacji w 2006 roku oraz w 2010 roku na wydziale operacyjno – strategicznym^[3], po czym powrócił w 2010 roku do Braniewa, gdzie sprawował funkcję szefa szkolenia 9 Brygady Kawalerii Pancernej^[10]. W 2012 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy brygady^[1] oraz p.o. dowódcy brygady w 1 Brygadzie Pancernej w Wesołej^[11]. W dniach 7–10 kwietnia 2014, pełniąc obowiązki dowódcy 1 Warszawskiej Brygady Pancernej był kierownikiem ćwiczenia dowódczo-sztabowego „Pantera 14”, które było wspomagane komputerowo systemem symulacji pola walki (Joint Conflict and Tactical Simulation – JCATS)^[12].

2 maja 2016 roku minister obrony narodowej Antoni Macierewicz wręczył mu nominację na nowe stanowisko służbowe szefa Zarządu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych – zastępcy Inspektora Wojsk Lądowych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych w Warszawie^[13], obowiązki objął 4 maja 2016^[14][1]. Z dniem 1 kwietnia 2019 roku objął funkcję zastępcy dowódcy – szefa sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej^[10]. 19 lipca 2019 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak nominował go na dowódcę 16 DZ^[15]. W latach 2021–2022 był odpowiedzialny za działania wojska na terenach przygranicznych podczas kryzysu na polsko-białoruskiej granicy^[16][5].

W marcu 2022 jako dowódca 16 DZ organizował ćwiczenia „Bull Run 18”, którego celem było sprawdzenie gotowości wojsk do sprawnego przemieszczenia pododdziałów na znaczną odległość oraz prowadzenia działań obronnych^[17]. 28 czerwca 2022 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na stanowisko szefa nowo utworzonego Inspektoratu Kontroli Wojskowej, z dniem objęcia obowiązków służbowych 1 lipca 2022^[18][19].

18 grudnia 2023 został odwołany ze stanowiska szefa Inspektoratu Kontroli Wojskowej przez ministra obrony narodowej Władysława Kosiniak-Kamysza i skierowany do dyspozycji Dyrektora Departamentu Kadr MON, który wyznaczył go do wykonywania zadań w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego^[20][21].

7 kwietnia 2024 kandydował w wyborach samorządowych na radnego do sejmiku województwa warmińsko-mazurskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości^[22][23], otrzymał 1 783 głosów (1,88%) i nie uzyskał mandatu radnego^[24]. Po wyborach samorządowych, po ponad 35 latach służby, zakończył zawodową służbę wojskową^[25].

Organizator przedsięwzięć oraz aktywny działacz na rzecz weteranów i poszkodowanych w misjach wojskowych poza granicami kraju^[26][27][28]. Interesuje się historią wojskowości, pasją jego jest wędkarstwo^[3][4]. Obecnie mieszka w Wilkasach^[23]. Wszedł w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025^[29].