Kubanit

Kubanit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	CuFe 2S 3[1] (siarczek miedzi i żelaza)[2]
Twardość w skali Mohsa	3,5–4[2]
Przełam	muszlowy[2][1]
Łupliwość	nierozpoznawalna[2][1]
Pokrój kryształu	grube tabularne, prążkowane, masywne[3]
Układ krystalograficzny	rombowy[2][1]
Właściwości mechaniczne	kruchy[1]
Gęstość	4,03–4,18[2]
Właściwości optyczne
Barwa	żółta/kremowoszara[2], brunatnożółtawa[1]
Rysa	czarna[2]
Połysk	metaliczny[1]

Kubanit – bardzo rzadki minerał z gromady siarczków^[2]. Nazwa pochodzi od Kuby, gdzie minerał ten występuje^[2].

Tworzy kryształy tabliczkowe, igiełkowe^[1] i słupowe (podłużnie prążkowane). Najczęściej spotykany jest natomiast w skupieniach zbitych, ziarnistych bądź jako impregnacje^[2][1]. Kryształy są najczęściej żółte z brązowym odcieniem lub kremowoszare. Jest silnie magnetyczny, kruchy, nieprzezroczysty z metalicznym połyskiem, nierozpoznawalną łupliwością i muszlowym przełamem^[2].

Spotykany bywa w pegmatytach, utworach pneumatolitycznych i hydrotermalnych^[2]. Stanowi też składnik niektórych skał metamorficznych np. grejzenów ukształtowanych w warunkach kontaktowej metasomatozy^[2]. Towarzyszą mu najczęściej chalkopiryt, pirotyn, sfalerytem, kalcyt, kwarc, piryt, dolomit, pentlandyt i syderyt^[2][1][4]. Bardzo rzadki^[2]. Niewielkie okazy występują w Morro Velho w Brazylii, Harzu w Niemczech, Sudbury w Kanadzie, USA (Prince William Sound na Alasce) i na Kubie^[2][4][3]. W Polsce stwierdzony w śladowych ilościach, niewidocznych gołym okiem, na Dolnym Śląsku w pegmatytach Zbójeckich Skał w Szklarskiej Porębie Dolnej, w żyłach kruszcowych w Radzimowicach w Górach Kaczawskich, w żyłach kalcytowych wśród serpetynitów w Tąpadłach koło Sobótki i utworach hydrotermalnych koło Strzelina^[2].