Kuchary (rejon szczuczyński)

Kuchary
Кухары
Кухари
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

grodzieński

Sielsowiet

Dziembrów

Populacja (2009)
 liczba ludności


10[1]

Nr kierunkowy

375 1514

Kod pocztowy

231530[2]

Tablice rejestracyjne

4

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kuchary”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kuchary”
Ziemia53°37′57″N 24°33′29″E/53,632500 24,558056

Kuchary (biał. Кухары, ros. Кухари, Kuchari) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie szczuczyńskim, w sielsowiecie Dziembrów[3].

Geografia

Miejscowość leży na północ od rzeczki Spuszanka, na wschód od pobliskiej miejscowości Borysówka.

Historia

Pod zaborem rosyjskim Kuchary, leżące nad rzeczką Spuszą[4], znajdowały się w powiecie (ujeździe) lidzkim guberni wileńskiej. W 1866 r. liczyły 8 domów i 103 mieszkańców[5].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku we wsi było 16 domów zamieszkanych przez 77 osób (36 mężczyzn, 41 kobiet). Jako rzymscy katolicy deklarowało się 12 osób, a jako prawosławni – 65, jako Polacy – 29, a jako Białorusini – 48[6].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś Kuchary leżała kolejno w gminach Lack (do 1920), Dziembrów (do 1929) i Szczuczyn[7], początkowo w powiecie lidzkim, a następnie w powiecie szczuczyńskim województwa nowogródzkiego II RP.

W 1976 r. Kuchary należące do sielsowietu Lack włączono do sielsowietu Dziembrów.

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. [dostęp 2025-01-16]. (ros.).
  2. Узнать почтовый код (индекс). Белпочта. [dostęp 2025-01-16]. (ros.).
  3. Wieś Kuchary na mapie. Radzima.net. [dostęp 2025-01-16]. (pol.  ang.  biał.  ros.).
  4. Spusza, rzeczka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 151.
  5. Kuchary, powiat lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 837.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 7 cz. 1: Województwo nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1923, s. 14. [dostęp 2025-01-16].
  7. Gmina wiejska Szczuczyn. Radzima.net. [dostęp 2025-01-16]. (pol.  ang.  biał.  ros.).

Zobacz też