Kupang
 | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Prowincja | |||||
| Burmistrz |
Daniel Adoe | ||||
| Powierzchnia |
159,33 km² | ||||
| Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+62 380 | ||||
| Kod pocztowy |
85361 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
KK | ||||
Położenie na mapie Indonezji  | |||||
 10°11′S 123°35′E/-10,183333 123,583333 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Kupang (indonez. Kota Kupang) – miasto w Indonezji na wyspie Timor nad Morzem Sawu; ośrodek administracyjny prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie. Populacja wynosi ponad 465 tys. mieszkańców[1].
Współrzędne geograficzne 10°11′S 123°35′E/-10,183333 123,583333.
Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Kupang. Największy ośrodek produkcji olejku sandałowego, rybołówstwo, połów pereł; rzemiosło artystyczne; centrum turystyczne regionu; port lotniczy; uniwersytet (zał. 1962)[2]; Muzeum Sztuki i Rzemiosła.
W XVI w. zajęte przez Portugalczyków, od XVII w. rosły wpływy holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, która chciała przejąć produkcję i handel olejkiem sandałowym.
Rdzenni mieszkańcy Kupangu to grupa etniczna Helong[3], posługująca się językiem helong[4]. Obecnie miasto jest zamieszkiwane przez różne grupy ludności, a do kontaktów międzyetnicznych służy lokalna odmiana języka malajskiego[3].
Port lotniczy Kupang, Port lotniczy Kupang-El Tari (IATA-Code: KOE), jest położony 8 kilometrów na wschód od miasta.
Miasta partnerskie
Przypisy
- ↑ BPS Provinsi NTT [online], ntt.bps.go.id [dostęp 2023-03-16].
- ↑ Sejarah Undana. Universitas Nusa Cendana. [dostęp 2021-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-10)]. (indonez.).
- 1 2 R.Z. Leirissa, Kuntowidjojo, M. Soenjata Kartadarmadja (red.): Sejarah Sosial di Daerah Nusa Tenggara Timur. Jakarta: Proyek Inventarisasi dan Dokumentasi Kebudayaan Daerah, Direktorat Sejarah dan Nilai Tradisional, Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1983, s. 30. OCLC 12979257. [dostęp 2022-09-10]. (indonez.).
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Helong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2016-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).