Kusonóżka Emilii

Kusonóżka Emilii
Brachypelma emilia
(White, 1856)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Rodzina

ptasznikowate

Rodzaj

kusonóżka

Gatunek

kusonóżka Emilii

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Kusonóżka Emilii[2] (Brachypelma emilia) – gatunek średniej wielkości ptasznika zamieszkującego Meksyk i Panamę.

Występowanie

Zamieszkuje Meksyk i Panamę[3].

Wygląd i rozmiary

Jest to jeden z najmniejszych gatunków z rodzaju Brachypelma[3].

  • długość ciała: 6–7 cm[3]
  • rozpiętość odnóży: 13–15 cm[3]

Dorosły

Karapaks jest różowopomarańczowy z czarnym trójkątem, skierowanym w stronę opistosomy[3]. Opistosoma (potocznie odwłok) czarna, owłosiona czerwonymi włoskami[3]. Odnóża ciemnoszare, jedynie golenie bladoróżowe[3].

Młody

Młody osobnik jest różowy z ciemną plamką na odwłoku, a kolory dorosłe zaczynają się pojawiać przy około 4-5 wylince[3].

Zachowanie i jad

Jest to bardzo łagodny pająk, bardzo rzadko przejawiający agresję[3]. Pająk ten zaniepokojony wyczesuje włoski parzące[3]. Mimo spokojnego usposobienia, należy unikać brania go na ręce[3]. Jad tego gatunku jest słaby[3].

Długość życia

Samice żyją około 20 lat, samce umierają po 1-2 latach od ostatniej wylinki[3]. Samce rosną nieco szybciej od samic[3].

Hodowla

Terrarium

Dorosły wymaga terrarium o wymiarach 30/20/20 cm (dł./szer./wys.)[3]. Podłożem może być torf lub substrat kokosowy o warstwie około 10 cm[3]. Warto umieścić w nim miseczkę z wodą, konar, kamienie lub połówkę orzecha kokosowego[3]. Można dla ozdoby używać sztucznych roślin (żywe mogą zostać wykopane przez pająka)[3].

Warunki

Optymalna temperatura to 25-27 stopni Celsjusza, a wilgotność powinna być utrzymywana na umiarkowanym poziomie (50-60%)[3].

Żywienie

Gatunek ten nie sprawia problemów w karmieniu[3]. Młodym można podać larwy mącznika (ważne, by się nie zakopały), natomiast starsze osobniki i dorosłe mogą być karmione świerszczami, karaczanami i szarańczami[3].

Przypisy

  1. Brachypelma emilia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  2. Dominik M. Szymański i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Awikularia, Brachypelma emilia [online], Terrarium, 23 grudnia 2023 [dostęp 2024-02-05] (pol.).