Kusonóżka ognista
| Brachypelma auratum | |
| Schmidt, 1992 | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kusonóżka ognista |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 | |
Kusonóżka ognista[2], ptasznik ognisty (Brachypelma auratum) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Dorasta do 7 cm ciała (dorosłe samice), samce zaś mniejsze (w okolicy 5,5 cm). Tak jak większość przedstawicieli rodzaju Brachypelma rośnie bardzo wolno, (okres dojrzewania około 4-5 lat). Posiada jad stosunkowo słaby i niegroźny dla człowieka. Dorosła samica w sprzyjających warunkach może przeżyć nawet 20 lat, samiec zdecydowanie mniej – około rok od ostatniego linienia. Nie jest to zasadniczo gatunek agresywny, aczkolwiek bywa nieco bardziej niż inni przedstawiciele tego rodzaju np. Brachypelma smithi czy B. albopilosum, zaniepokojony wyczesuje włoski z odwłoka.
Wygląd
Odnóża i opistosoma (odwłok) są koloru kruczoczarnego. Na rzepkach pająka widnieją jaskrawo pomarańczowe, niekiedy czerwone plamy. Karapaks przyjmuje ze wzrostem kolor czarny, jego obrzeża są koloru podpalanego brązu. Odwłok porastają jasnorude włosy.
Występowanie
Zamieszkuje tereny wyżynne w Meksyku. W środowisku naturalnym został jednak już prawie całkowicie wytępiony z powodu dużego zapotrzebowania hodowców.
Prawne uwarunkowania hodowli
Brachypelma auratum jest objęta Konwencją Waszyngtońską (CITES). Zaświadczenie o urodzeniu w niewoli zwierzęcia jest potrzebne tylko przy przewożeniu pająka przez granice na terenie UE lub rozmnażaniu i sprzedaży.
Przypisy
- ↑ Brachypelma auratum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Dominik M. Szymański i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).