Kwas tioglikolowy
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C2H4O2S | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
92,12 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
bezbarwna, oleista ciecz o nieprzyjemnym zapachu[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kwas tioglikolowy – organiczny związek chemiczny, siarkowy analog kwasu glikolowego.
Jest to bezbarwna, oleista ciecz o przykrym zapachu. Miesza się z wodą, etanolem i eterem. Łatwo ulega utlenieniu, szczególnie w obecności śladów miedzi, żelaza i manganu. Można go otrzymać w wyniku działania wodorosiarczków litowców na kwas chlorooctowy[5].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Thioglycolic acid, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 510376 [dostęp 2017-10-18] (niem. • ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-512, 5-96, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
- ↑ Kwas tioglikolowy, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-10-18] (ang.).
- ↑ Mały słownik chemiczny, Jerzy Chodkowski (red.), Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974, s. 289.
