Lactarius evosmus
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Lactarius evosmus |
| Nazwa systematyczna | |
| Lactarius evosmus Kühner & Romagn. Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 69: 361 (1954) [1953] | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie | |
Lactarius evosmus Kühner & Romagn. – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1954 r. Robert Kühner i Henri Charles Louis Romagnesi we Francji. Nadana przez nich nazwa naukowa jest aktualna. Synonimy:
- Lactarius evosmus f. brigantiacus L. Rémy 1965
- Lactarius evosmus var. scrobipes Kühner & Romagn. 1953[2].
Morfologia
Średnica 5–10 cm, w stanie dojrzałym lekko wgłębiony z wyraźnie podwiniętym brzegiem. Powierzchnia gładka, nie kleista, o barwie słomkowej, ochrowej lub czerwonawej, ale często z bladym, nawet białawym brzegiem[3].
Gęste, kremowoochrowe, po dotknięciu brązowawe[3].
Wysokość 2–4,5 cm, grubość 1–2 cm, więc krótki w stosunku do średnicy kapelusza, często nierówny. Powierzchnia biała lub biaława, nie łuszcząca się[3].
Twardy, kruchy, biały lub nico różowawy jak u mleczaja pręgowanego. Zapach podobny do owoców, mleczko mlecznobiałe o cierpkim smaku[3].
- Cechy mikroskopowe
Bazydiospory kremowoochrowe, 6,7–9,5 × 5,2–7 µm, z urzeźbieniem siateczkowatym, przerywanym. Podstawki czterozarodnikowe. Cystydy niezbyt widoczne, nieliczne lub nawet rzadkie, bardzo trudne do zauważenia bez pomocy sulfaldehydu[3]
Występowanie i siedlisko
Znane są jego stanowiska głównie w Europie, poza nią podano je tylko w Korei i Meksyku. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony[4], ale rzadki[3]. W Polsce do 2003 r. gatunek ten był nieznany[5], po raz pierwszy jego stanowiska podano w 2021 r. w Krakowie (był błędnie zgłoszony jako mleczaj pręgowany Lactarius zonarius). Znajduje się na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].
Naziemny grzyb mykoryzowy żyjący w symbiozie z drzewami liściastymi[3].
Przypisy
- 1 2 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 R. Kühner, H. 1953. H.Romagnesi, Compléments à la „Flore Analytique”. II. Espèces nouvelles ou critiques de Lactarius, „Bulletin de la Société Mycologique de France”, 69 (4), Mycobank, 1953, s. 361–388 [dostęp 2024-09-08] (łac.).
- ↑ Występowanie Lactarius evosmus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 369–387, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Aktualne stanowiska Lactarius evosmus w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-09-08] (pol.).