Lactifluus pergamenus
_Kuntze_4104557770.jpg) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Lactifluus pergamenus |
| Nazwa systematyczna | |
| Lactifluus pergamenus (Sw.) Kuntze Revis. gen. pl. (Leipzig) 2: 857 (1891) | |
Lactifluus pergamenus (Sw.) Kuntze – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactifluus, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1809 r. Olof Peter Swartz nadając mu nazwę Agaricus pergamenus. Obecną nazwę nadał mu w 1891 r. Gustav Kunze, przenosząc go do rodzaju Lactifluus[1]. Pozostałe synonimy[2]:
- Galorrheus pergamenus (Sw.) P. Kumm. 1871
- Lactarius pergamenus (Sw.) Fr. 1838
- Lactarius piperatus f. pergamenus (Sw.) S. Imai 1938
- Lactarius piperatus var. pergamenus (Sw.) Rea 1922
W niektórych atlasach grzybów jest podawana jego nazwa polska – mleczaj skórzasty[3].
Morfologia
Średnicy 5–12 (do 15) cm, u młodych owocników biały, w trakcie dojrzewania pojawiają się na nim ochrowe plamy. Pokryty suchą, matową skórką[3].
Blaszkowy, blaszki u młodych owocników białe, potem ochrowożółtawe, bardzo gęsto rozmieszczone[3].
Biały, o powierzchni często pokrytej rdzawymi plamami, o zwężającej się podstawie[3].
Zbudowany z kulistawych komórek, które powodują jego specyficzną (jak u wszystkich gołąbkowatych) kruchość i nieregularny przełam. Wydziela białe, na powietrzu wybarwiające się zielononiebieskawo, po wyschnięciu szarozielone mleczko o ostrym smaku. W roztworze wodorotlenku potasu przyjmuje żółtopomarańczowy kolor[3].
Kulistawe, o wymiarach przeważnie 7–8,5 × 6–7 μm, bez pory rostkowej, o powierzchni pokrytej amyloidalną siateczką, tworzoną przez brodawki połączone różnej szerokości listewkami. Wysyp zarodników kremowy lub jasnoochrowy[3].
- Gatunki podobne
Wśród grzybów o morfologicznie zbliżonych owocnikach wymienia się mleczaja biela (Lactarius piperatus), którego mleczko nie zmienia barwy[3].
Występowanie i siedlisko
Występuje w Ameryce Północnej i Europie[4]. W Polsce nie występuje[5].
Naziemne grzyby mykoryzowe występujące w lasach liściastych i iglastych, w obecności dębów, buków, sosen lub świerków, na wapiennych i gliniastych glebach. Wytwarzają owocniki od czerwca do września[3].
Znaczenie
Owocniki Lactifluus pergamenus wskutek ostrego smaku często opisywane są jako „niejadalne”, jednak nie są one toksyczne dla człowieka i po odpowiednim przyrządzeniu można je spożywać. Zaleca się w tym celu ich solenie lub smażenie uprzednio pokrojonych na cienkie plasterki[3].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-11-04] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-11-04] (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Ewald Gerhardt, Grzyby: wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, s. 410, ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ Występowanie Lactifluus pergamenus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-11-04] (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 369–386, ISBN 83-89648-09-1.