Lambda Draconis

Lambda Draconis

λ Dra
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór	Smok
Rektascensja	11h 31m 24,221s[1]
Deklinacja	+69° 19′ 51,87″[1]
Paralaksa (π)	0,00979 ± 0,00015″[1]
Odległość	333,2 ± 5,2 ly 102,1 ± 1,6 pc
Wielkość obserwowana	3,85m[1]
Rozmiar kątowy	0,0037[2]
Ruch własny (RA)	−40,97 ± 0,13 mas/rok[1]
Ruch własny (DEC)	−19,19 ± 0,13 mas/rok[1]
Prędkość radialna	6,60 ± 0,15 km/s[1]
Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy	czerwony olbrzym
Typ widmowy	M0 III-IIIa_Ca1[1]
Masa	1,5 M☉[2]
Promień	0,37 au[2]
Jasność	1870 L☉[2]
Temperatura	3525 K[2]
Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 1 Dra 2MASS: J11312419+6919520 Bonner Durchmusterung: BD+70°665 Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 433 Boss General Catalogue: GC 15799 Katalog Henry’ego Drapera: HD 100029 Katalog Hipparcosa: HIP 56211 Katalog jasnych gwiazd: HR 4434 SAO Star Catalog: SAO 15532 Giausar

Lambda Draconis (Giausar, λ Dra) – gwiazda w gwiazdozbiorze Smoka, odległa od Słońca o około 333 lata świetlne.

Gwiazda nosi tradycyjną nazwę Giausar, której pochodzenie jest niejasne. Dawniej wywodzono ją od arabskiego al Jauzah, oznaczającego „środkowa” – znajduje się ona pomiędzy Dubhe z Wielkiego Wozu i Gwiazdą Polarną^[3], ale pochodzi ona raczej od perskiego słowa Ghāuzar, oznaczającego węzeł orbity Księżyca. Została ona błędnie przypisana gwieździe, która znajduje się dość blisko bieguna ekliptyki^[2]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła użycie nazwy Giausar dla określenia tej gwiazdy^[4].

Lambda Draconis jest czerwonym olbrzymem reprezentującym typ widmowy M0. Jest 1870 razy jaśniejsza niż Słońce, bezpośredni pomiar rozmiaru kątowego wskazuje, że gwiazda ma promień 0,37 au, w przybliżeniu taki jak promień orbity Merkurego wokół Słońca. Jest sklasyfikowana jako gwiazda zmienna półregularna. Ocenia się, że w swojej ewolucji znajduje się na tzw. gałęzi asymptotycznej i jaśnieje po raz drugi, mając węglowe jądro, w którym ustały reakcje syntezy. Gwiazda wejdzie następnie w fazę pulsów termicznych, aby ostatecznie odrzucić otoczkę, pozostawiając stygnące jądro – białego karła. Nie ma znanych towarzyszy^[2].

• lista gwiazd w gwiazdozbiorze Smoka