Larimar
 Okaz z Dominikany | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
NaCa |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
4,5–5[1] |
| Przełam |
drzazgowaty[1] |
| Łupliwość |
doskonała[1] |
| Pokrój kryształu |
tabularny, igiełkowy[1] |
| Układ krystalograficzny |
trójskośny[1] |
| Właściwości mechaniczne |
kruchy[1] |
| Gęstość |
2,7–2,9 g/cm3[1] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
niebieska w różnych odcieniach[2], bezbarwny, biały, bladoróżowy, zielonkawy[1] |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty, jedwabisty[2] |
| Współczynnik załamania |
1,594–1,642 (dwuosiowy)[1] |
| Inne |
dyspersja (optyka): bardzo słaba[1] dwójłomność: 0,037[1] |
Larimar – gemmologiczno-handlowa nazwa niebieskiej odmiany pektolitu[2][3], należących do rodziny krzemianów.
Nazwa pochodzi od imienia córki jednego z kolonizatorów Haiti, którzy przybyli tam w 1492 roku wraz z pierwszą wyprawą Kolumba[3]. Niektórzy pochodzenie nazwy przypisują nazwie kopalni, w której został odkryty[4].
Właściwości
Jest zbitą, niebieską, nieco przeświecającą odmianą pektolitu. Charakteryzuje się niekiedy niebieskimi, sferycznymi bielącym ku brzegom plamom oraz dendrytycznym wrostkom tlenków żelaza (wyglądem podobne do piórka)[3]. Krystalizuje w układzie trójskośnym. Posiada tabularny, igiełkowy, włóknisty, sferoidalny lub kolumnowy. Skupienia najczęściej drobnoziarniste lub zbite[1]. Ma połysk szklisty, bądź jedwabisty. Kolor zawdzięcza obecności miedzi w składzie. Wykazuje fluorescencję[1].
Występowanie
Tworzy się głównie w skałach wulkanicznych. Powstaje w wyniku procesów hydrotermalnych, gdzie gorące roztwory mineralne krystalizują pektolit w pustkach i szczelinach skał[5]. Występuje tylko w jednym miejscu na świecie - w prowincji Barahona na Dominikanie. Bardzo rzadko współwystępuje z innymi minerałami, spotykany w towarzystwie miedzi i kalcytu[6].
Zastosowanie
- Stosowany do wyrobu ozdób, pamiątek, rzeźb, amuletów oraz biżuterii artystycznej, szczególnie na Dominikanie[3].
- Ceniony i poszukiwany przez kolekcjonerów.
- Szlifowany głównie kaboszonowo lub kuliście[3].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Larimar. National Gem Lab. [dostęp 2025-04-08].
- 1 2 3 Rupert Hochleitner: Minerały, kamienie szlachetne skały. Multico Oficyna Wydawnicza, 2022, s. 266. ISBN 978-83-7073-816-7.
- 1 2 3 4 5 Jerzy Żaba: Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów. Wydawnictwa Videograf SA, 2024, s. 249. ISBN 978-83-8293-231-7.
- ↑ Larimar gemstone information [online], www.gemdat.org [dostęp 2025-04-08].
- ↑ Mahmut MAT, Larimar | Properties, Formation, Occurrence » Geology Science [online], Geology Science, 12 maja 2023 [dostęp 2025-04-08] (ang.).
- ↑ Larimar, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-04-08] (ang.).