Laticauda
| Laticauda[1] | |||
| Laurenti, 1768[2] | |||
_2.jpg) Przedstawiciel rodzaju – wiosłogon żmijowaty (L. colubrina) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina |
Elapoidea | ||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Laticauda | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Laticauda scutata Laurenti, 1768 (= Coluber laticaudatus Linnaeus, 1758) | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Laticauda – rodzaj jadowitych węży morskich z rodziny zdradnicowatych (Elapidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w wodach południowej i wschodniej Azji, Archipelagu Malajskiego oraz Oceanu Spokojnego[5][6].
Systematyka
Etymologia
- Laticauda: łac. latus „szeroki”[7]; cauda „ogon”[8].
- Platurus: gr. πλατυς platus „szeroki”[9]; ουρα oura „ogon”[10]. Gatunek typowy: Platurus fasciatus Latreille, 1801 (= Hydrus colubrinus Schneider, 1799).
- Pseudolaticauda: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”[11]; rodzaj Laticauda Laurenti, 1768. Gatunek typowy: Platurus semifasciatus Reinhardt, 1837.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:
- Laticauda colubrina (Schneider, 1799) – wiosłogon żmijowaty[12]
- Laticauda crockeri Slevin, 1934 – wiosłogon karłowaty[12]
- Laticauda frontalis (De Vis, 1905)
- Laticauda guineai Heatwole, Busack & Cogger, 2005
- Laticauda laticaudata (Linnaeus, 1758) – wiosłogon pospolity[13]
- Laticauda saintgironsi Cogger & Heatwole, 2006
- Laticauda schistorhyncha (Günther, 1874)
- Laticauda semifasciata (Reinwardt, 1837) – wiosłogon prążkowany[12]
Przypisy
- ↑ Laticauda, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J.N. Laurenti: Specimen medicum, exhibens synopsin reptilium emendatam cum experimentis circa venena et antidota reptilium austracorum, quod authoritate et consensu. Viennae: Joan. Thomae, 1768, s. 109. (łac.).
- ↑ P.-A. Latreille: Plature, Platurus. W: C.S. Sonini & P.-A. Latreille: Histoire naturelle des reptiles: avec figures dessinées d’apres nature. T. 4. Paris: Imprimerie de Crapelet, 1802, s. 183. (fr.).
- ↑ V.E. Kharin. Revision of sea snakes of subfamily Laticaudinae Cope, 1879 sensu lato (Serpentes, Hydrophiidae). „Trudy Zoologicheskogo Instituta. Akademiia nauk SSSR. Leningrad”. 124, s. 134, 1984. (ros.).
- 1 2 P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Laticauda. The Reptile Database. [dostęp 2023-11-19]. (ang.).
- ↑ R. Midtgaard: Laticauda. RepFocus. [dostęp 2019-08-22]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 120.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 43.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 178.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 247.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. xvii.
- 1 2 3 W. Jaroniewski: Jadowite węże świata. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1984, s. 48, 49. ISBN 83-02-00977-6.
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 411. ISBN 83-01-14344-4.
Bibliografia
- Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).