Legenda Titanica

Legenda Titanica
La leggenda del Titanic
Gatunek

animowany, historyczny, familijny, fantasy

Data premiery

17 kwietnia 1999
2003 (Polska)

Kraj produkcji

Włochy
Korea Północna
Hiszpania
Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

84 minuty

Reżyseria

Kim J. Ok
Orlando Corradi

Scenariusz

Celelia Castaldo
Loris Peota
Orlando Corradi
Ted Rusoff

Główne role

Jane Alexander
Francis Pardeilhan
Sean Patrick Lovett
Anna Mazzotti
Gregory Snegoff

Muzyka

Gianni Sposito
Cristiano Del Monte

Scenografia

Giuliana Bertozzi
Jean Pierre Moore
Gianclaudio Galatoli

Kostiumy

Norbert Baldino
Monica Corradi
Nikki Park

Montaż

Emanuele Foglietti

Produkcja

Orlando Corradi

Wytwórnia

Mondo TV
International TV Broadcasting
Hollywood Gang Productions
SEK Studio

Dystrybucja

Mondo Cinema
NVC Felix Films (Polska)

Kontynuacja

Tentacolino (2004)

Legenda Titanica (wł. La leggenda del Titanic, hiszp. La leyenda del Titanic, ang. The Legend of the Titanic) – włosko-hiszpańsko-amerykańsko-północnokoreański animowany film familijno-historyczny z elementami fantasy z 1999 roku w reżyserii Orlando Corradiego i Kim J. Oka[1]. Film jest bardzo luźną adaptacją historii zatonięcia statku RMS Titanic i zawiera kilka elementów fantasy, takich jak antropomorficzne zwierzęta – przy czym jego najbardziej fantastycznym wkładem jest sugestia, że nikt na Titanicu – nawet kapitan – nie stracił życia tej nocy[2].

Fabuła

W Nowym Jorku stara angielska mysz Top Connors opowiada swoim wnukom rzekomo prawdziwą historię liniowca „RMS Titanic”, gdy w 1912 roku będąc młodym marynarzem podczas dziewiczego rejsu „Titanica” z Anglii do Stanów Zjednoczonych odpowiadał za uwzględnienie myszy podróżujących według różnych protokołów morskich. Zaprzyjaźnia się z nastoletnią brazylijską myszą z Recife Ronniem, jak również zakochuje się w jego siostrze Stelli. W międzyczasie na pokład liniowca wchodzi angielska arystokratka Elizabeth Camden z rodziną oraz znienawidzonym przez nią narzeczonym, amerykańskim magnatem Everardem Maltraversem i jego lokajem Geoffreysem. Wpada ona w oko młodemu Cyganowi z Andaluzji Don Juanowi, który wchodzi na pokład „Titanica” ze swym collie Smileyem i cygańskimi kompanami[3].

Maltravers chce ożenić się z Elizabeth tylko po to, by jej ojciec – książę Camden udzielił mu wyłącznych praw na połowy wielorybów. Zleca Geoffreysowi wysłanie wiadomości do kapitanów jego floty wielorybniczej i śledzenie Elizabeth. W trakcie podróży po systemie wentylacyjnym statku Connors i Ronnie chcą pomóc Elizabeth, gdy widzą jak jej macocha Rachel przymusza ją do poślubienia Maltraversa. Kiedy Elizabeth udaje się samotnie na dziób statku, delfiny komunikują się z nią, wyjaśniając tę możliwość magicznymi promieniami księżyca, które chwytają jej łzy wpadające do wody i dzięki temu może rozmawiać ze zwierzętami. Poznaje od nich prawdziwe intencje Maltraversa. Na rufie zaś Geoffreys z polecenia Maltraversa wzywa rekina Ice’a, prosząc go o zorganizowanie zatopienia „Titanica”[3].

Connors i Ronnie oferują Elizabeth pomoc. Oni i Smiley organizują jej spotkanie z Juanem, w którym zakochuje się ze wzajemnością. Elizabeth informuje ojca, że chce poślubić Juana zamiast Maltraversa, a on się zgadza. Radiotelegrafista wysyła telegrafem pilną depeszę z Maltraversa na jego statki wielorybnicze, ale myszy przegryzają przewody, aby uniemożliwić wysłanie. Tymczasem Ice i jego banda rekinów planują zatopić „Titanica” za pomocą góry lodowej, którą na powierzchnię oceanu wynosi podstępnie oszukana ośmiornica Tentacles. Po fiasku planu ze ślubem Maltravers i Rachel pod groźbą zmuszają księcia do podpisania koncesji na połowy wielorybów i uczynienia Rachel jedyną spadkobierczynią, po czym go związują[3].

„Titanic” z unieruchomionym przez rekiny sterem rozbija się o górę lodową, zaś Maltravers i jego świta uciekają ze statku w łodzi ratunkowej. Zostaje nadany sygnał SOS. By naprawić przewody telegraficzne, mysi szef kuchni Francuz Camembert nalega, by połączyć je swymi wąsami. Plan się udaje, lecz Camembert ginie od prądu. Elizabeth i Juanowi udaje się uratować ojca i eskortować go do szalup. Delfiny pomagają w akcji ratunkowej, podczas gdy ogarnięty poczuciem winy Tentacles podtrzymuje przełamujący się na pół Titanic tak długo, jak to możliwe. Elizabeth, Juana, Connorsa, Ronniego i Smileya ratuje wieloryb. Gdy wszyscy pasażerowie zostają uratowani, Titanic w końcu tonie, miażdżąc Tentaclesa. Tymczasem Maltravers i jego sojusznicy gubią się na północnym Atlantyku[3].

Rano pasażerowie na pokładzie innego statku docierają do Nowego Jorku. W katedrze św. Patryka odbywa się podwójny ślub Elizabeth i Juana oraz Connorsa i Stelli. Okazuje się, że zarówno Tentacles, jak i Camembert przeżyli. Wszyscy świętują na Moście Brooklińskim, gratulując Tentaclesowi uratowania wszystkich. Stary już Connors mówi wnukom, że Ronnie wrócił do Brazylii i został słynnym trenerem piłkarskim i kończy swą opowieść tym, że wielorybnictwo nadal się odbywa i być może następne pokolenie położy temu kres. Stella słysząc opowieść męża mówi wnukom, żeby nie brały zbyt poważnie jego historii, bo jak każdy marynarz lubi przesadzać w swych opowieściach[3].

Obsada głosowa

  • Jane Alexander –
    • Elizabeth Camden,
    • Tentacles,
    • wnuki Connorsa
  • Francis Pardeilhan – Don Juan
  • Sean Patrick Lovett –
    • Top Connors,
    • Jean-Luc Camembert,
    • Geoffreys,
    • kompan Don Juana,
    • orka
  • Anna Mazzotti –
    • Ronnie,
    • Stella,
    • delfiny,
    • myszy
  • Gregory Snegoff –
    • Everard Maltravers,
    • pies Smiley,
    • rekin Ice,
    • mysi kapitan,
    • myszy
  • Nick Alexander – książę Camden
  • Teresa Pascarelli –
    • Rachel Camden,
    • delfiny
  • Frank von Kuegelgen – kapitan Titanica
  • John Stone – Mr. Krey

Przypisy

  1. The Legend of the Titanic. MUBI. [dostęp 2025-05-18]. (ang.).
  2. Jackie Renzetti: Not Your Cameron’s “Titanic”. The Minnesota Daily, 2014-04-16. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 Doug Walker: The OTHER Animated Titanic Movie – Nostalgia Critic. That Guy With The Glasses, 2011-05-17. [dostęp 2025-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-02)]. (ang.).

Linki zewnętrzne