Leonard Pecyna

Leonard Pecyna
Lolek
podporucznik podporucznik
Data urodzenia

4 listopada 1922

Data i miejsce śmierci

18 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

Batalion „Zośka”

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie)
Mogiła symboliczna na Wojskowych Powązkach. Nazwisko Leonarda znajduje się w 6. rzędzie

Leonard Pecyna ps. Lolek (ur. 4 listopada 1922[1], zm. 18 września 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, podporucznik, powstaniec warszawski.

Życiorys

Był harcerzem 5 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Podczas okupacji niemieckiej działał podziemiu zbrojnym. Należał do Hufca Centrum w Grupach Szturmowych Szarych Szeregów.

W powstaniu warszawskim był ostatnim dowódcą II plutonu „Alek” w 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Walczył na Woli, Starym Mieście i na Czerniakowie.

Poległ 18 września w walkach powstańczych przy ul. Wilanowskiej 18 na Górnym Czerniakowie. Miał 21 lat. Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 266-3-24)[2]. Jego symboliczna mogiła znajduje się na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004. ISBN 83-11-09261-3
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: LEONARD PECYNA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-07].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.