Leopold Eysymont
 Herb Korab | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
kapitan Wojska Polskiego, pisarz i ziemianin |
| Rodzice |
Kazimierz Eysymont i Anna z Nowickich |
| Dzieci |
Karolina Chmielewska, Mieczysława, Waleria Pniewska, Józefa Abramowicz, Alfred Włodzimierz oraz Filipina. |
Leopold Stanisław Eysymontt (ur. 25 listopada 1781 w Krukówku (powiat augustowski), zm. 27 kwietnia 1852 w Kozłowie pow. garwoliński, kapitan Wojska Polskiego, pisarz i ziemianin, syn Kazimierza i Anny z Nowickich[1].
Od czasu opublikowania III tomu Herbarza Uruskiego w 1906 roku podawano, że Leopold urodził się w Łomży, jako syn Augustyna i Barbary[2]. Także prof. B. Hryniewiecki w swoim artykule biograficznym w PSB powołał się właśnie na to źródło.[3] Dopiero 5 stycznia 2014 roku dzięki współpracy polskich genealogów Włodzimierza Sroczyńskiego i Sławomira Olczyka udało się znaleźć oryginalną metrykę ślubu, która jednoznacznie zweryfikowała tę nieprawdziwą, a obowiązującą przez ponad stulecie w literaturze fachowej, informację.
Życiorys
Wywodził się ze szlachty powiatu grodzieńskiego. Uczył się w szkole wojskowej w Grodnie, a następnie na Uniwersytecie Wileńskim.
Uczestniczył w kampanii 1812 pod dowództwem gen. H. Jominiego, w 1813 brał udział w obronie Modlina, po kapitulacji twierdzy dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do 14 kwietnia 1814.[4]. W randze kapitana przeszedł do armii Księstwa Warszawskiego.
W roku 1832 osiadł w majątku rodzinnym w Kozłowie pow. garwoliński. Tam poświęcił się naukowej stronie rolnictwa. Z inspiracji Michała Oczapowskiego, w roku 1844 wydał pierwszą w Polsce książkę z dziedziny łąkoznawstwa i melioracji pt. „Sztuczne skrapianie łąk, czyli nawadnianie ich przemysłowe, to jest praktyczna nauka zaprowadzenia i utrzymania łąk skrapialnych, oblewnych albo spławialnych z dodatkiem o zalewie albo zatopie łąk tudzież o obchodzeniu się z łąkami samorodnymi”[5]. W latach następnych zbierał jeszcze materiały do statystyki rolniczej, lecz nie zdążył ich wydać.
Zmarł otoczony powszechnym szacunkiem 27 kwietnia 1852 roku w Kozłowie pow. garwoliński[6]. Pochowany został w Parysowie.
Rodzina
Miał sześcioro dzieci Karolinę Chmielewską, Mieczysława, Walerię Pniewską, marszałkową garwolińską, Józefę Abramowiczową, Alfreda Włodzimierza oraz Filipinę.
Przypisy
- ↑ Akt ślubu z 28 listopada 1816 roku nr 165 z Cyrkułu I w Warszawie, Archiwum Państwowe Miasta stołecznego Warszawa, Akta stanu cywilnego gminy warszawskiej I cyrkułu, Zespół 72/183/0/-/41, k. 183v-184v
- ↑ S. Uruski, Rodzina Polska, T. III, W. 1906, s. 394
- ↑ B. Hryniewiecki, Leopold Stanisław Eysymontt, Polski Słownik Biograficzny, t. V, s. 328
- ↑ Robert Bielecki: Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego. Trio, 1995. ISBN 83-900576-4-6.
- ↑ Było to w istocie streszczenie książki Friedricha Vörlandera. Książka liczyła 127 stron i 2 tablice rycin.
- ↑ 1852, nr 114. „Kurjer Warszawski”.
Bibliografia
- B. Hryniewiecki, Leopold Stanisław Eysymontt, Polski Słownik Biograficzny, t. V, s. 328 (tam też krótka bibliografia).