Leopold Szyjkowski

Leopold Szyjkowski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1859
Żywaczów

Data i miejsce śmierci

9 listopada 1941
Lwów

Przebieg służby
Lata służby

1888–1921

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Garnizon Lwów

Stanowiska

szef sanitarny garnizonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)

Leopold Szyjkowski (28 stycznia 1859 w Żywaczowie[1], zm. 9 listopada 1941[2] we Lwowie) – polski doktor medycyny, generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Leopold Szyjkowski urodził się 28 stycznia 1859 w Żywaczowie (błędnie określane jako Żydaczów), w rodzinie Adama, dzierżawcy dóbr Żywaczów i Sylwestry Charlińskiej. 10 lutego 1859 roku ochrzczony w kościele w Chocimierzu przez rzymskokatolickiego księdza Klemensa Horwatha. Jego ojcem chrzestnym był właściciel Żywaczowa Grzegorz Teodorowicz, polski Ormianin, ojciec Józefa Teodorowicza, arcybiskupa lwowskiego obrządku ormiańskiego.

W 1879 roku w Stanisławowie złożył maturę. Medycynę studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1888 roku otrzymał dyplom doktora wszechnauk lekarskich i rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii[3]. 1 listopada 1911 roku awansował na starszego lekarza sztabowego 2. klasy (niem. Oberstabsartzt 2. Klasse[4]). W 1913 roku był szefem sanitarnym c. i k. 30 Dywizji Piechoty we Lwowie[5]. W 1915 roku awansował na starszego lekarza sztabowego 1. klasy (niem. Oberstabsartzt 1. Klasse[6]).

Od listopada 1918 roku pełnił obowiązki lekarza załogi Lwowa. 21 czerwca 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej cesarskiej i królewskiej armii, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika lekarza, i jednoczesnym zatwierdzeniem na stanowisku szefa sanitarnego garnizonu miasta Lwowa[7]. Na tym stanowisku 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[8]. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku[9]. Na emeryturze mieszkał we Lwowie[10]. Tam praktykował jako lekarz laryngolog[11].

26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[12]. Później został zweryfikowany w tym stopniu ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów stanu spoczynku[13].

W lutym 1940 roku, w czasie pierwszej deportacji, razem z żoną miał być wywieziony w głąb ZSRR, lecz zaniechano tego ponieważ oboje byli obłożnie chorzy. Zmarł 9 listopada 1941 roku w czasie niemieckiej okupacji Lwowa[14].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Księga metrykalna dla parafii w Chocimierz, kopia wpisów za rok 1859, Historyczne Archiwum Państwowe we Lwowie, sygnatura 618.2.787
  2. ↑ Księga zgonów parafii pw. św. Marii Magdaleny we Lwowie, Historyczne Archiwum Państwowe we Lwowie, sygnatura 618.2.3269, strona 330, akt 257
  3. ↑ P. Stawecki, Słownik ..., s. 325-326.
  4. ↑ Stopień starszego lekarza sztabowego 2. klasy był odpowiednikiem stopnia podpułkownika.
  5. ↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń 1914, s. 103, 1148.
  6. ↑ Stopień starszego lekarza sztabowego 1. klasy był odpowiednikiem stopnia pułkownika.
  7. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 72 z 3 lipca 1919 roku, poz. 2336, 2358.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 16 czerwca 1920 roku, poz. 587.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, poz. 584. P. Stawecki, Słownik ..., s. 326 błędnie podał datę 1 maja 1920 roku.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1577. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1406. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 880.
  11. ↑ P. Stawecki, Słownik ..., op. cit. 326.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 322.
  14. ↑ Zdzisław Nicman, Tylko we Lwowie. Czy dokumenty NKWD odsłonią kulisy zbrodni na generałach WP?, „Polska Zbrojna” nr 45 (245) z 1995 roku, s. IX.

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924 i 1928.
  • Rocznik oficerski rezerw 1934.
  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.